بازگشت

رشد دانش و علوم بشري


در عصر ظهور و تثبيت دولت امام مهدي(عج) دانش و علم بشري پيشرفت و گسترش برق آسايي خواهد داشت. حضرت مهدي(عج) درهاي دانش و حکمت را بر روي مردم مي گشايد و چندين برابر علم کنوني، دانش مي آموزد. رهبر جامعه موعود، خود امام عالمي است که کسي دانشمندتر و حکيم تر از او نيست (اوسعکم کهفاً واکثرکم علماً) [1] علم و دانش در قلب و وجود او ريشه دوانده و جاي گرفته است: «به درستي که علم به احکام خدا و سنّت پيغبمرصلي الله عليه وآله در دل مهدي مي رويد؛ همان طور که زراعت مي رويد بهترين روييدني». [2] بدين ترتيب درک دانش و علمي که امام عليه السلام به روي مردم مي گشايد، قابل سنجش با هيچ پيشرفتي نيست و مردم نيز استقبال بيشتري به فراگيري دانش نشان خواهند داد.

الف. آشکار شدن شعبه هاي علم: «علم و دانش 27 حرف (شعبه) است. تمام آنچه پيامبران الهي آورده اند، دو حرف (شعبه) بيشتر نبود و مردم تاکنون جز دو حرف را نشناخته اند. اما هنگامي که قائم ما قيام کند، 25 حرف ديگر را آشکار مي سازد و در ميان مردم منتشر مي کند و دو حرف ديگر را به آن ضميمه مي کند تا 27 حرف کامل و منتشر شود». [3] .

اين حديث به روشني پيشرفت و جهش فوق العاده علمي عصر ظهور را روشن مي سازد که تحوّلي به ميزان بيش از دوازده برابر نسبت به تمام علوم و دانش هاي موجود بشري حاصل مي شود و درهاي همه رشته ها و شاخه هاي علوم مفيد و سازنده (طبّي، صنعتي و...) به روي انسان ها گشوده مي شود و راهي که بشر طيّ هزاران سال پيموده، به ميزان بيش از دوازده برابر آن، در اندک زماني پيموده مي شود.

«خداي عزّوجلّ به وسيله او (قائم) زمين را پس از تاريکي آن، از نور آکنده مي سازد و پس از ستم آن، از داد پر مي نمايد و آن را پس از جهل و ناداني، از دانش مالامال مي کند». [4] .

ب. آموزش همگاني علم و حکمت: «در زمان [مهدي(عج)] حکمت و دانش به [مردم]ارزاني مي شود تا جايي که زنان در خانه خود، به کتاب خدا و سنّت پيامبرصلي الله عليه وآله حکم مي کنند». [5] .


پاورقي

[1] «محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 212، ح 1؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الانوار، ح 51، ص115، ح 14.

[2] «انّ العلم بکتاب اللَّه عزوجل وسنّة نبيّه ينبت في قلب مهدينا کما ينبت الزرع علي أحسن نباته»: محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 2، ص 653، ح 18؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 317 و 318، ح 16.

[3] «العلم سبعة وعشرون حرفاً فجميع ما جائت به الرسل حرفان، فلم يعرف النّاس حتّي اليوم غير الحرفين. فاذا قام قائمنا اخرج الخمسة والعشرين حرفاً فبثّها في الناس وضمّ اليها الحرفين، حتّي يَبثّها سبعة وعشرين حرفاً»: علي بن عبدالکريم نيلي، منتخب الأنوار، ص 201؛ قطب الدين راوندي، الخرائج والجرائح، ج 2، ص 841؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 336، ح 73. (با تفاوت در الفاظ).

[4] «يملأ اللَّه عزّوجلّ به الارض نوراً بعد ظلمتها وعدلاً بعد جورها وعلماً بعد جهلها»: محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 1، ص 260، ح 5؛ فضل بن حسن طبرسي، اعلام الوري، ص 399.

[5] «وتؤتون الحکمة في زمانه حتّي أنّ المرأة لتقضي في بيتها بکتاب اللَّه تعالي و سنّة رسول اللَّه صلي الله عليه وآله»: محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 239، ح 30؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 352، ح 106.