انسان ها در طول تاريخ، همواره تجربه ها، دانش ها و معلوماتي به دست آورده اند که در ميان اين اندوخته ها، آموزش ها و دستورات پيامبران جايگاه ويژه اي دارد. يکي از اصول و هدف هاي اصلي انبيا، گسترش علم، خردورزي، دانايي و پيشرفت است. آنان انسان ها را به فراگيري علم در تمامي زمينه ها - از شناخت خود و طبيعت تا معرفت خدا دعوت کرده اند. در سايه اين دستورات، انسان به تفکر، تعقل و دانش اندوزي پرداخت و در هر رشته اي از علوم، به مسائل و کشفيات جديدي رسيد و علم تاکنون در حال رشد و پيشرفت است. البته اين پيشرفت ها و يافته هاي علمي، بيشتر در مسائل ظاهري جهان و زندگي مادي و در جهت رفاه دنيوي بوده است که آن هم ناقص و محدود است.

در دولت امام مهدي(عج)، همه اهداف و خواسته هاي بشري به حقيقت مي پيوندد و دانش و شناخت انسان ها کامل مي شود و ديگر مجهولي در هيچ يک از علوم و دانش ها باقي نمي ماند. دانش و علم بشري به حدّ نهايي و کامل خود مي رسد و دريچه هاي حکمت و دانش و خردورزي، به روي بشر گشوده مي شود.

حضرت مهدي(عج) از حقايق مادي و معنوي، پرده برمي دارد و مجهولات و نادانسته ها را براي همگان روشن مي سازد. انسان ها را همراه با تکامل علوم مادي و دانش بشري، در خداشناسي و تکامل معنوي نيز کمک مي کند و جامعه هاي جاهل را، آگاه، بينا و دانا مي سازد.

در نتيجه با گسترش شناخت و کشف اسرار جهان هستي، پايه هاي خداشناسي، حق باوري و کمال گرايي، استوار مي گردد و در سايه گسترش شناخت و دانايي، تشکيل جامعه پيشرفته و سامان يافته را ممکن مي سازد. در پرتو شناخت و آگاهي کامل از جهان، مسائل تربيتي، بالندگي و تعالي معنوي، شيوه ها و روش هاي صحيح اداره زندگي، تأمين و تنظيم خانواده، بهره برداري از موهبت هاي طبيعي، پيشرفت همه جانبه و....سامان مي يابد و زندگي انساني بهينه مي شود. در اين راستا کارکردهاي زير را مي توان براي دولت مهدوي به تصوير درآورد: