الف.تثبيت دين واحد (اسلام): يکي از عوامل اختلافات و نزاع هاي بشري، پراکندگي اديان و دوري از باطن و عمق مذهب (يکتاپرستي) است. در عصر ظهور و به دست حضرت مهدي، آيين واحدي بر جهان حاکم مي گردد و راه و روش ها يکي مي شود. يگانگي و وحدت واقعي در عقيده و مرام انسان ها پديد مي آيد و مردمان همه، يک دل و يک زبان به سوي سعادت و رستگاري حرکت مي کنند. آن حضرت بدين وسيله در ساختن جامعه واحد بشري، به موفقيتي بزرگ و چشمگير دست مي يابد و يکي از عوامل ناسازگاري و کشمکش ها را از بين مي برد و همه را با تبليغ و برهان روشن، زير يک دين واحد (اسلام) گرد مي آورد: «به خدا سوگند اي مفضل! اختلاف از ميان اديان برداشته مي شود و همه به صورت يک آيين درمي آيد؛ همان گونه که خداوند عزوجلّ مي گويد: «دين در نزد خدا تنها اسلام است...». [1] .

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «زمين با نور پروردگار روشن مي شود و در زمين مکاني باقي نمي ماند که در آن غير خدا عبادت شود... و کنه دين براي خدا است، هر چند کافران را بد آيد». [2] .

ب. ارائه اسلام اصيل: در عصر «پيشاظهور»، چالش ها و مشکلاتي فراروي دين قرار دارد:

يکم. احکام و معارف فراواني از مجموعه فرهنگ اسلام، درگذشته به عللي (مانند پايين بودن سطح فرهنگ مردم و يا نبود زمينه آن) بيان نشده است.

دوّم. تعاليم و احکامي از قرآن و اسلام فراموش شده و از يادها رفته است و براي مسلمانان ناآشنا است.

سوّم. اصول و احکام فراواني دچار تحريف و دگرگوني معنوي يا موضوعي گشته است و امام آنها را مطابق اسلام اصيل ديگرباره مطرح مي کند...

براين اساس در روايات آمده است: «هنگامي که قائم عليه السلام قيام مي کند، امري جديد مي آورد؛ چنان که رسول خداصلي الله عليه وآله در آغاز اسلام به امري جديد دعوت کرد» [3] و نيز: «هنگامي که قائم خروج مي کند، امر تازه، کتاب تازه، روش تازه و داوري تازه با خود مي آورد...». [4] .

روشن است که کتاب تازه، به معناي آوردن قرآن ديگر نيست؛ بلکه آن حضرت اهداف و برنامه هاي اصيل قرآن را بيان خواهد کرد و تفسير واقعي آيات را بيان خواهد نمود.

ج. بسط و گسترش دستورات ديني: ارتقاي سطح معارف ديني و آشنايي بيشتر و بهتر دينداران با احکام و حقايق راستين دين، يکي از برنامه هاي تبليغي امام مهدي(عج) است: «[مهدي]زمين را از عدل و داد و برهان و دانش و نور [هدايت] آکنده مي کند تا آنجا که سراسر گيتي به وي ايمان آورده و کافران، مسلمان مي شوند و فاسقان صالح مي گردند» [5] و نيز: «او مردم را به سوي کتاب خدا، سنّت پيامبرصلي الله عليه وآله، ولايت علي بن ابي طالب عليه السلام و بيزاري از دشمنان او دعوت مي کند». [6] .

د. عرضه اسلام به کافران: «هنگامي که [قائم] خروج مي کند، اسلام را بر يهود، مسيحيان، صابئين، بي دينان، مرتدان و کافران در شرق و غرب زمين عرضه مي دارد؛ پس اگر کسي با علاقه اسلام آورد، او را به نماز و زکات و آنچه در اسلام هست و خداوند آن را واجب کرده، امر مي کند. اما اگر مسلمان نشد، گردن او را مي زند تا اينکه در دنيا کسي نباشد که خدا را به وحدانيت نشناسد». [7] اين سخت گيري در برابر افرادي است که به رغم ديدن معجزات فراوان و ارشادات و راهنمايي هاي حضرت مهدي(عج)، دست از لجاجت و دشمني بر نمي دارند و براي جامعه ديني خطرناک هستند.