يکي از نيازهاي بنيادين و بايسته جوامع بشري و فطري ترين خواسته انسان ها، يکتاپرستي و پذيرش «دين» و «مذهب» است. در پرتو «دين» انسان ارتباط ناگسستني با آفريدگار خود برقرار مي کند و دستورات و خواسته هاي او را وارد زندگي فردي و اجتماعي خود مي سازد و آن گونه مي شود که خدايش مي خواهد. دين مايه نجات و رستگاري جاودانه انسان ها، پاکي و معنويت دل ها، طهارت جوامع و شهرها و ريشه کني مفاسد و ستم ها و ناراستي ها است. بر اين اساس مهم ترين و بايسته ترين کارويژه دولت مهدوي، تبيين و بسط معارف ديني، احياي کتاب و سنّت، تلاش براي حاکميت دين خدا، تقويت ايمان و يقين انسان ها به خدا و بدعت ستيزي و تحريف زدايي از دين در راستاي بسط و گسترش فضايل و مکارم اخلاقي و رشد و بالندگي معنوي انسان ها است.

در عصر پيشاظهور، دين الهي و آموزه هاي متعالي آن، در پرده اي از تحريف ها، بدعت ها، غفلت ها، تضعيف ها، مهجوريت ها و... قرار مي گيرد و احيا و گسترش آن - در راستاي احياي جامعه مرده - مهم ترين اقدام حضرت خواهد بود. در اين راستا اقدامات و کارکردهاي زير درباره دين در رأس برنامه هاي دولت حضرت مهدي(عج) قرار خواهد گرفت: