بازگشت

تربيت و تتميم مکارم اخلاقي


در جامعه آرماني اسلام - که در عصر ظهور تحقق مي يابد - تنها سخن از آسايش تن و وفور ثروت و رفاه مادي نيست؛ بلکه در اين جامعه، انسان موجودي است داراي ابعاد مختلف که تکامل و رشد او، در گرو رشد متوازن تمامي آن ابعاد است. تربيت و پرورش روح انسان ها و توجه به اخلاق و فضايل معنوي - که از اساسي ترين برنامه هاي ظهور است - در همين راستا معنا مي يابد. جامعه تحت رهبري امام مهدي(عج)، در عين اينکه شهر عدالت است؛ شهر رفاه، امنيت، تربيت، سجايا و فضايل انساني نيز هست و فراتر از آن جهان نور و معنويت مي باشد. در آن محيط، انسان هاي صالح تربيت مي يابند تا جامعه اي آرماني و صالح بنا نهند. انسان ها علاوه بر دستيابي به غناي مالي، از غناي قلبي و روحي نيز بهره مند مي شوند و در کنار اتمام نعمت و وفور ثروت، به اکمال اخلاق و فضيلت هاي انساني نيز راه مي يابند. کينه هاي اخلاقي از قلب ها ريشه کن مي گردد. دروغ و تزوير و نامردمي، در روابط اجتماعي، جاي خود را به يک رويي و يک رنگي مي دهد. [1] در واقع در چنين بستري رفاه، عدالت و امنيت نيز معنا پيدا مي کند و حقيقت خويش را باز مي يابد. جز با اين نگرش همه جانبه به انسان و در کنار هم چيدن اجزاي حقيقي او، نمي توان به تعبير رؤياي هميشگي انسان در تأسيس «مدينه فاضله اسلامي» دست يافت. در اين زمينه پيش تر [2] به طور مفصّل بحث شد و اينک اشاراتي چند به برخي موضوعات مي شود:

الف. تکميل و تقويت اخلاق: «هنگامي که قائم ما قيام مي کند، دستش را بر سر بندگان مي گذارد و عقول آنها را متمرکز ساخته و اخلاقشان را به کمال مي رساند». [3] اين کارکرد، ضروري ترين و مؤثرترين اقدامي است که يک دولت براي رشد و بالندگي جوامع و هدايت و ارشاد آنها به سوي نيکي ها و فضايل مي تواند انجام دهد و اين دولت اخلاقي امام مهدي(عج) است که به تمام و کمال آن را به سامان مي رساند.

ب. دعوت به سنّت و سيره پيامبرصلي الله عليه وآله: رسول خداصلي الله عليه وآله درباره اقدامات فرهنگي حضرت مهدي(عج) مي فرمايد: «مردم را به اطاعت من و دين من وادار مي کند و به قرآن دعوت شان مي نمايد» [4] و «هيچ بدعتي نمي ماند که آن را از بين مي برد و هيچ سنّتي نمي ماند مگر اينکه آن را به پا مي دارد». [5] .

ج. امر به معروف و نيکي ها: «پيامبر و وصيّ او و قائم [هنگامي که قيام مي کند]، مردم را امر به معروف و نهي از منکر مي کند» [6] و نيز: «...از اخبار آسمان و زمين و حلال و حرام خدا، شما را مطلع مي کند». [7] .

د. تربيت در پرتو حکمت: «به همه مردم، حکمت و دانش بياموزند». [8] .

از اين روايت برمي آيد که حضرت مهدي(عج) - که مي خواهد همه اجتماع بشري را اصلاح فرمايد و جامعه اي اسلامي، به تمام معنا ايجاد نمايد - از وسايل تربيتي به طور کامل استفاده مي کند و از طريق اين وسايل، تعليمات مربوط به تربيت درست و الهي گونه را صادر مي فرمايد. در همه جا تعليمات اسلامي، در اولويت خواهد بود و مردم با حکمت و دانايي، به اصلاح و رفتار و کردار خود خواهند پرداخت.

ه. اخذ پيمان نامه از کارگزاران:

يکي از اقدامات و برنامه هاي مهم حضرت مهدي(عج) در آغاز ظهور، اخذ پيمان و بيعت اخلاقي از اصحاب و يارانش است. چنان که پيش تر گذشت اين پيمان نامه اخلاقي، نشانگر رويکرد و کارويژه اخلاقي دولت آن حضرت و مشخص کردن خط و مشي و برنامه هاي آتي آن است. اين پيمان و بيعت، بر سر اصولي است که راه و رسم و شيوه امام را در حکومت تبيين مي کند؛ مانند: احترام، ارزش و حقوق انسان، دوري از ظلم، احتکار، فساد، دعوت به ساده زيستي، عدالت گستري، دادگري و....

اين پيمان نامه [9] در دو محور قابل تبيين است: 1. پايبندي به فضايل اخلاقي: فضايل و مکارم اخلاقي مورد تأکيد امام مهدي(عج) عبارت است از: طهارت و پاکي، امر به معروف و نهي از منکر، زهد و پارسايي، تواضع و فروتني، جهاد و قناعت. 2. دوري از رذايل و کژي هاي اخلاقي: مفاسد و ناهنجاري هاي مورد نهي حضرت عبارت است از: دزدي، زنا، هتّاکي، قتل، آبرو ريزي، تجاوز، احتکار، گواهي دروغ، شرب خمر، دنيادوستي و چپاول گري.

از اين انگاره به دست مي آيد که دولت ديني - چه در حال و چه در آينده - بايد يکايک اين مفاسد و ناراستي هاي اخلاقي را مورد توجّه قرار دهد و در ريشه کني آنها و ترويج فضايل اخلاقي کوشا باشد.

از طرفي خود مردم نيز بايد براي رويارويي و استقبال از دولت اخلاقي امام مهدي(عج)، آماده باشند: «کسي که دوست دارد از ياران قائم باشد، بايد در انتظار ظهور باشد و حتّي بايد کارهايش براساس تقوا، پاکي و اخلاق نيک باشد». [10] .


پاورقي

[1] حسن مسعودي، مهدويت و مدينه فاضله، چشم به راه مهدي، (قم: مرکز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي، 1378)،200 و 201.

[2] ر.ک: فصل سوّم از بخش دوّم (فرضيه دولت اخلاقي).

[3] «إذا قام قائمنا وضع يده علي رؤوس العباد فجمع به عقولهم وأکمل به أخلاقهم»: قطب الدين راوندي، الخرائج والجرائح، ج 2، ص 841، ح 71؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 336، ح 7؛ لطف اللَّه صافي، منتخب الاثر، ص 682.

[4] «يقيم الناس علي ملّتي وشريعتي ويدعوهم إلي کتاب ربّي»: محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 2، ص 411، ح 6؛ محمّد بن حسن حرّ عاملي، اثبات الهداة، ج 7، ص 52؛ فضل بن حسن طبرسي، اعلام الوري، ص 425.

[5] «لايترک بدعة إلّا ازالها ولاسنّة إلّا اقامها»: محمّد بن حسن حرّ عاملي، وسائل الشيعه، ج 25، ص 436؛ محمّد بن محمّد شيخ مفيد، الارشاد، ج 2، ص385؛ علي بن عيسي اربلي، کشف الغمه، ح 2، ص 466.

[6] «النبي والوصيّ والقائم «يأمرهم بالمعروف» إذا قام و «ينهاهم عن المنکر»: محمّد بن يعقوب کليني، کافي، ج 1،

ص 429، ح 83؛ شرف الدين حسيني، تأويل الآيات الظاهرة، ص 185.

[7] «يأتيکم بأخبار السماء والأرض و حلال اللَّه جلّ وعزّ و حرامه»: محمّد بن حسن شيخ طوسي، کتاب الغيبة، ص 158؛ محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 1، ص 325؛ محمّد بن حسن حرّ عاملي، اثبات الهداة، ج 3، ص 568، ح 676.

[8] «تؤتون الحکمة في زمانه»: محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 238، ح 30؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 352.

[9] «يبايعون علي أن لايسرقوا ولا يزنوا ولايسبّوا مسلماً ولايقتلوا محرماً ولايهتکوا حريماً محرّماً ولا يهجموا منزلاً ولا يضربوا أحداً إلّا بالحقّ ولا يکنزوا ذهباً ولا فضّةًولا بُرّاً ولا شعيراً ولا يأکلوا مال اليتيم ولا يشهدوا بما لايعلمون ولايُخربوا مسجداً ولا يشربوا مسکراً ولا يلبسوا الخزّ ولا الحرير ولا يتمنطقوا بالذَّهب ولا يقطعوا طريقاً ولا يخيفوا سبيلاً ولا يفسقوا بغلامٍ ولا يحبسوا طعاماً من برّ ولا شعيرٍ ويرضونَ بالقليل ويشتمون علي الطيّب ويکرهون النجاسة ويأمرونَ بالمعروف وينهون عن المنکر ويلبسون الخشن من الثياب ويتوسَّدون التُراب علي الخدود ويجاهدون في اللَّه حقّ جهاده...»: لطف اللَّه صافي، منتخب الاثر، ص 581، ح 4؛ کامل سليمان، يوم الخلاص، ج 2، ص 465.

[10] «من سرّه ان يکون من اصحاب القائم فلينتظر وليعمل بالورع ومحاسن الأخلاق»: محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 200، ح 16؛ محمّد بن حسن حرّ عاملي، اثبات الهداة، ج 3، ص 537.