پيش تر گذشت که دولت مهدوي(عج) مبتني بر ساختار امامت است. شيوه استقرار، ساخت حکومتي و نهادهاي آن نيز براساس «نظام امامت» تبيين مي شود. در تحليل و بررسي کارويژه ها و راهبردهاي حکومتي نيز «ساختار امامت» مبنا و شاخص قرار مي گيرد و امام - به عنوان خليفه خدا در عالم و قطب و محور تمامي امور - در رأس قرار مي گيرد و جهان را براساس وظايف و کارويژه هاي «امامت» مديريت و راهنمايي مي کند.

امام رضاعليه السلام کارکردها و کارويژه هايي را براي امام و رهبر مردم برشمرده اند که مهم ترين آنها عبارت است از:

1. اجراي حدود و احکام الهي؛

2. پاسداري از جامعه اسلامي در برابر هجوم بيگانگان؛

3. تقسيم سرمايه هاي عمومي ميان افراد جامعه؛

4. ايجاد وحدت و انسجام ميان اقشار جامعه اسلامي؛

5. حمايت از مظلومان و ستمديدگان؛

6. حفظ دين از تحريف و دستبرد بدعت گذاران و کج انديشان. [1] .

امام علي عليه السلام نيز وظايف و کارويژه هاي زير را براي امام و پيشواي مردم بيان کرده است:

1. حفظ دين و تبليغ آن؛

2. اصلاح مردم و رفع نزاع ها و درگيري ها؛

3. احياي سنّت و دين الهي؛

4. اقامه حدود و تکاليف الهي؛

5. کوشش در نصيحت و خيرخواهي و موعظه؛

6. گسترش عدالت و برابري در جامعه؛

7. جهاد با دشمنان و محاربان؛

8. عزل و نصب واليان و کارگزاران حکومتي؛

9. تأمين حقوق اجتماعي؛

10. توزيع و تقسيم کالا و خدمات اجتماعي؛

11. مشورت و نظرخواهي از مردم؛

12. دادن سهم افراد از بيت المال و.... [2] .

براين اساس، امام عليه السلام ادامه دهنده راه و طريقه پيامبر خدا و جانشين و وصيّ او در ميان امت است و از اختيارات و مسؤوليت هاي او - به جز نبوّت و دريافت وحي - برخوردار است.

مهم ترين اقدامات و برنامه هاي امام مهدي(عج) - به عنوان حاکم و پيشواي الهي - سياسي جهان و کارگزاران و عوامل حکومت جهاني در مؤلفه و انگاره هاي زير تبيين و بررسي مي شود: