پدرِ کودک 5 ساله مي گويد:

«در اثر تصادف با اتومبيل، پسرم از دست، پا و جمجمعه مجروح شد. سه سال در بيمارستان فيروزگر و بيمارستان حضرت فاطمه (عليها السلام) در تهران تحت درمان بود. بعد از بهبودي سر پسرم، پزشکان نظر دادند که او 60% نقص عضو دارد؛ 30% مقاومت جمجمه در برابر عفونت و ضربات عفوني احتمالي ايجاد شده از دست رفته است، 10% هم در راه رفتن مشکل خواهد داشت و 20% قواي عقلي او از بين رفته است که در اين موارد از دست هيچ کس کاري ساخته نيست و شما هم به دکترها مراجعه نکنيد. چون سودي ندارد.

من به خدا و ائمه اطهار (عليهم السلام) متوسل شدم. در ايامي که فرزندم سالم بود، هر شب چهارشنبه و جمعه با هم به زيارت مي آمديم. او را شب پنج شنبه که خلوت بود به مسجد جمکران آوردم تا شايد لطف خدا و آقا امام زمان (عليه السلام) شامل حال ما شود. من و پسرم به مسجد، کنار منبر رفتيم و من مشغول نماز خواندن شدم. ساعت 10 شب يک نفر که گويي از شهرستان آمده بود، غذا آورد و رفت. عده اي ساعت 40/10 دقيقه به مسجد مشرف شدند و بالاي سر پسرم دعا خواندند. تقريباً بعد از پانزده دقيقه که گذشت، ديدم که پسرم مهدي از جا پريد و خود را در بغل من انداخت و گفت: بابا من خوب شدم».