«وَلْيَعْلَمُوا أَنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَفِينا، لا يَقُولُ ذلِکَ سِوانا إلاّ کَذّابٌ مُفْتَر، وَلايَدَّعيهِ غَيْرُنا إلاّ ضالٌّ غَوِيٌّ، فَليَقْتَصِرُوا مِنَّا عَلي هذِهِ الْجُمْلَةِ دُونَ التَّفْسيرِ، وَيَقْنَعُوا مِنْ ذلِکَ بِالتَّعْريضِ دُونَ التَّصْريحِ، إِنْ شاءَ اللّهُ». [1] .

وبايد بدانند که براستي حق با ما و نزد ماست؛ جز ما، کسي اين سخن را بر زبان نراند مگر دروغگوي تهمت زننده و غير از ما، احدي آن را ادعا نکند مگر آن که گمراه و گمراه کننده است. پس به همين جمله از ما اکتفا کنند وتفسيرش را نخواهند، و به همين کنايه قناعت کنند و دنبال تصريح آن نروند که به خواست خدا، کنايه آنها را بس است.