افسوس که عمري پي اغيار دويديم

از يار بمانديم و به مقصد نرسيديم



سرمايه زکف رفت و تجارت ننموديم

جز حسرت و اندوه متاعي نخريديم



شاها ز فقيران درت روي مگردان!

بر درگهت افتاده به صد گونه اميديم [1] .



حجة الاسلام و المسلمين شيخ مهدي حائري تهراني [2] در مصاحبه اي با واحد ارشاد و امور فرهنگي مسجد مقدس جمکران عنايتي که از امام زمان (عليه السلام) در سفر مشهد مقدس به ايشان و همراهانشان شده است را چنين نقل مي کند:

28 اسفندماه 1375 همراه بعضي از دوستان اهل علم و مدّاح تهراني و عدّه اي از مسؤولين کشور با هواپيما عازم مشهد مقدّس بوديم.

وقتي هواپيما به فرودگاه مشهد رسيد، داشتيم براي پياده شدن آماده مي شديم که گفتند هواپيما دچار نقص فني شده و نمي تواند در باند فرودگاه بنشيند. حدود يک ساعت هواپيما در آسمان مشهد سرگردان بود که در نهايت مجبور شديم به تهران برگرديم. همه سرنشينان نگران بودند. خلبان و خدمه هواپيما علت را نمي گفتند، ولي وقتي يکي از مسؤولين به طور خصوصي از خلبان پرسيد، گفت که هنگام فرود، چرخ هاي هواپيما باز نشد و هرچه سعي کردند، نتيجه اي نداد. همچنين گفت که دستور داده اند تا آتش نشاني آماده باشد. چون احتمال سقوط و آتش گرفتن هواپيما مي رود.

همين که به نزديکي هاي فرودگاه تهران رسيديم، اعلام کردند: ما به هيچ وجه نتوانستيم چرخ هاي هواپيما را باز کنيم و امکان نشستن به صورت عادي وجود ندارد و بايد آماده سقوط باشيم. اگر کسي دندان مصنوعي دارد، بيرون بياورد؛ همه کفش هايشان را درآورند و هرکس عينک دارد، بردارد.

معلوم است که انسان در چنين موقعيتي چه حالي پيدا مي کند. من هم مثل بقيّه منقلب شده بودم و در آخرين لحظات، عمّامه ام را برداشتم و گفتم: آقايان اگر آخرين لحظه زندگيمان است، بهتر است به امام زمان حجة بن الحسن (عليه السلام) متوسّل شويم!

همه منقلب بوديم. دستم را روي سرم گذاشتم و گفتم: همه بگوييد:

«يا أبا صالح المهدي ادرکني، يا أبا صالح المهدي أدرکني...»

همه با حال توسلي که داشتند با صداي بلند مي گفتند:

«يا أبا صالح المهدي أدرکني.»

مشغول ذکر و در حال توسّل بوديم که ناگهان خلبان داد زد: مژده، مژده! امام زمان (عليه السلام) عنايت فرمود و چرخ ها باز شد!

يک صدا صلوات فرستاديم. هواپيما به سلامت روي زمين نشست. مطمئن بوديم تنها معجزه امام زمان (عليه السلام) بود که ما را در آن لحظات آخر نجات داد و به زائرين جدّش امام رضا (عليه السلام) توجّه فرمود. [3] .

حجة الاسلام و المسلمين سيّد محمّد باقر گلپايگاني، دو خاطره از زبان پدر بزرگوارشان، حضرت آية اللّه العظمي آقا سيّد محمّد رضا گلپايگاني (رحمه الله) در رابطه با توجّه نمودن حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) به آية اللّه العظمي حاج شيخ عبدالکريم حائري، مؤسّس حوزه علميّه قم نقل کرده اند، که در کرامت 9 و 10 به صورت مشروح تقديم خوانندگان خواهد شد: