در آينه ها زلالِ نورش جاري است

در مسجد جمکران حضورش جاري است



از خلوت عشّاق دل افروخته نيز

انوار دل آراي ظهورش جاري است [1] .



سيزده سال پيش که 36 ساله بودم به مرضي دچار شدم که آن موقع شناخته شده نبود. بعد از چند سال که دستگاه «ام.آر.آي» را به رفسنجان آوردند، متوجه شديم بيماري من «M.S»، يعني همان ناراحتي مغز واعصاب است.

يکي از پاهايم فلج شده بود و چند سالي در رنج و زحمت بودم. پزشک معالجم، دکتر عبّاس قرباني از تمام جزئيات بيماري من با خبر است.

پانزده روز پيش، سه شنبه و چهارشنبه به مشهد مقدّس رفتيم که مقارن با شهادت امام موسي کاظم (عليه السلام) بود. يک هفته بعد از آن که به اصفهان برگشتيم، مصادف با سوم شعبان، ميلاد با سعادت حضرت امام حسين (عليه السلام) بود از آن جا به قم آمديم و به جمکران رفتيم.

براي اوّلين بار بود که همراه دوستان به آن مکان مقدّس مي رفتم. با دلي شکسته و پر اميد وارد مسجد شدم. به تنهايي قادر به حرکت نبودم و دوستان کمکم مي کردند. وقتي وارد حرم حضرت معصومه (عليها السلام) شده بوديم، جوراب از پاي چپم که فلج بود، روي زمين افتاد. وقتي هم که از حرم خارج مي شديم نيز همان اتفاق افتاد. داخل مسجد جمکران هم آن اتفاق تکرار شد.

اين مسأله خيلي برايم تعجّب آور بود. وقتي نمازم را خواندم، پاهايم درد شديدي گرفت که تا آن موقع چنان دردي را احساس نکرده بودم. دوستانم مي گفتند که رنگم مثل گچ سفيد شده است.

با کمک دوستان از مسجد بيرون آمدم. گفتم که دستم را رها کنند، ولي آنها مرا محکم گرفته بودند. ناگهان فرياد زدم: «پايم!... پايم!» و دستم را کشيدم و شروع به دويدن کردم.

دوستان هم دنبالم مي دويدند. وقتي به من رسيدند، خودم را مقابل مسجد انداختم و زمين را مي بوسيدم. همراهانم تازه متوجه شده بودند که حضرت مرا شفا داده است. آنها هم مثل من، خود را روي زمين انداختند و به محضر مبارک امام زمان (عليه السلام) اظهار ارادت مي کردند.

به حمد خدا و باعنايت امام زمان (عليه السلام) مرضي که به هيچ عنوان قابل مداوا نبود، بهبود يافت؛ با اين که شوهرم هر کار لازمي را انجام داده بود و حتّي پرونده پزشکي ام رابه کشورهاي آمريکا، انگليس، چين و ژاپن فرستاده بود و تصميم داشت چنانچه درمان ممکن باشد همه زندگي مان را دراين راه خرج کند، امّا در نهايت جواب منفي گرفته بوديم. الآن هم با لطف امام زمان (عليه السلام) در کمال صحّت و سلامت مشغول زندگي هستم

خانم م.ش اين قضيّه را در سال 1377 براي دفتر ثبت کرامات مسجد مقدس جمکران نقل کرده است. بعد از دو سال، وقتي که از وضعيّت جسماني ايشان جويا شديم، اظهار داشت:

به حمدللّه اکنون از نظر جسمي در کمال صحّت و سلامت هستم و از نظر روحي نيز حالم بسيار عالي است و مشغول زندگي روزمرّه هستم. اين عنايت باعث تحوّل در زندگي من و خانواده و اطرافيانم شده است. به شکرانه اين عنايت هر هفته براي عرض ارادت به آقا امام زمان (عليه السلام)، به جمکران مي آيم

دکتر عسکري، متخصص اعصاب و روان در رابطه با شفاي خانم م.ش مي گويد:

با توجه به بيماري ايشان که «ام.آر.آي» تشخيص «M.S» را تأييد کرده است، بهبودي کامل بيماري حقيقتاً غير طبيعي است و نامبرده مورد لطف خداوند قرار گرفته است. [2] .