برادر «ح» مي گويد:

«غروب ماه مبارک رمضان، موقع افطار بود که بر اثر انفجار ترقه، آتش سوزي مهيبي رخ داد و دو برادرم سوختند؛ محمّد رضا 65% و مجتبي 35%.

آنها را در بيمارستان سوانح و سوختگي شهيد مطهري بستري کرديم. روز بعد که به بيمارستان مراجعه کردم، نتوانستم آن دو را بشناسم. چون بر اثر سوختگي شديد سر و صورت، قابل شناسايي نبودند. بعد از سه روز، دکتر کلانتري، رئيس بيمارستان اظهار داشت که بيماران بالاي 45% سوختگي امکان زنده ماندن ندارند. برادران من وضع خيلي وخيمي داشتند و دکتر از معالجه آنها قطع اميد کرده بود.

با توکل به خدا آنها را به منزل آورديم و با کمک دکتر خصوصي و استفاده از سِرم و تقويت، يکي دو هفته آنها را زنده نگه داشتيم و براي بهبودي و شفاي آنها گوسفندي نذر کرديم.

خواهرم که همسر شهيد است، خواب ديده بود: امام زمان (عليه السلام) به او فرموده بود که من شفاي مريض هاي شما را از خداوند خواسته ام، نگران نباشيد! از آن به بعد حال برادرانم رو به بهبود رفت و الحمدللّه به برکت دعاي امام زمان (عليه السلام) شفا گرفتند».