ديدار امام زمان (عليه السلام) پيش از آن که به عاملي، زماني يا مکاني بستگي داشته باشد، به عوامل روحي و معنوي وابسته است. بايد حجاب از چهره جان و ديده دل برداشته شود، تا قابليّت ديدار حاصل آيد. آنکس که دل به مهر جمال دل آرايش باخته، و هواي وصال او را در جان مي پرورد بيش از هر چيز بايد به ترک گناه بينديشد، و به انجام واجبات و مستحبّات اهتمام ورزد. چون خود آن حضرت فرمودند:

«فَما يَحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما يَتَّصِلُ بِنا مِمّا نُکْرِهُهُ وَلانُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ». [1] .

اگر نامه هاي عمل شيعيان که هر هفته به ساحت مقدّس عرضه مي شود، سنگين از بار گناهاني نبود که ناخوشايند آن بزرگوار، و خلاف توقّع و انتظار ايشان از ياوران شان است، اين دوري و جدايي به درازا نمي کشيد.



گفتم که روي خوبت، از من چرا نهان است؟

گفتا تو خود حجابي، ورنه رخم عيان است



با نگاهي گذرا به شرح حال کساني که در طيّ دوران غيبت کبراي مولا امام زمان (عليه السلام)، سعادت شرفيابي به حضور مقدّسش را داشته، يا از کرامات و معجزات و عنايات خاصّه آن حضرت بهره مند گشته اند، مي توان دريافت که بيشترين و مهمترين عامل در حصول اين توفيق الهي براي آنان، همان توجه قلبي و مواظبت هاي عملي و رعات تقوي و استمرار برگونه اي خاص، از عبادت خداوند و اطاعت اوليائش بوده است. با اين همه نقش زمان هايي خاص، چون شب هاي جمعه، نيمه شعبان، نيمه رجب، و مکان هايي خاص، چون مکه مکرمه، مسجد سهله و مسجد جمکران، براي حصول ديدار قائم آل محمد (عليه السلام) و بهره مندي از عنايات و الطاف آن حضرت، نبايد ناديده گرفته شود.

به يقين، شيفتگاني که در راه محبت مولاي خويش، دست از هواي نفس شسته، و جان خويش را از کژي ها پيراسته، و دل را به معنويت ها آراسته اند، و يا حداقل به حالت اضطرار رسيده اند، اگر از برکات زماني مناسب چون شب جمعه، و مکاني مناسب چون مسجد جمکران، بهره گيرند، آسان تر به وصال مي رسند. و بي پرده تر از فيوضات آن امام رحمت تأثير مي پذيرند.

وقتي بناست مسجد جمکران، خانه حجة بن الحسن (عليه السلام) و مهمانخانه او باشد، طبيعي است که شرافت حضور آن حضرت را بيش تر دريابد. و بديهي است که زائر اين مسجد، خصوصاً آن گاه که با معرفت و حضور قلب و با شوق ديدار و توسّل خالصانه آمده باشد، سعادت بهرهوري از عنايات خاصّه آن حضرت را بيش تر داشته باشد.

اين تاريخ مسجد جمکران است ـ مسجد مخصوص امام زمان (عليه السلام) که هزار و اندي سال پيش، به دستور حضرتش ساخته شد ـ آکنده از هزاران خاطره شيرين، از معجزات و کرامت ها و الطاف خاصّه آن بزرگوار رئوف، نسبت به شيعياني که از دور و نزديک، با کوله باري از اميد براي شفا طلبيدن يا حاجت خواستن يا رخصت ديدار يافتن، به آستان مقدسش، مشرّف مي شده اند.

آنچه پيش رو داريد تنها نمونه اي از اين هزاران خاطره است، هزاران خاطره اي که اکثر آنها چه بسا در هيچ دفتري ثبت نشده، و بر هيچ زباني تکرار نشده باشد. با اين همه همين چند نمونه کوتاه ـ برگزيده شده از دفتر ثبت کرامات مسجد مقدّس جمکران ـ از آن رو که نشانه اي از استمرار اين عنايت ها در گذشته و حال و آينده، به شمار مي رود، مايه اميدواري بسيار است براي آنها که به جستجوي نشاني و به طلب عنايتي، روي به اين مسجد مي آورند.

واحد تحقيقات مسجد مقدّس جمکران

نيمه شعبان 1421