[ صفحه 115]



قرآن منادي وحدت است و امت اسلامي را از تفرقه و جدايي و گروه گرايي برحذر مي دارد. از اين رو بايسته است مسلمانان از هر رنگ و نژاد و جنس که هستند خود را اعضاي يک پيکر بينگارند، و در حق حيات و زيست با هم برابر بدانند، و برادر وار کنار هم زندگي کنند.

«وَاعْتَصِموا بحَبْل اللّه جميعا و لا تَفَرَّقوا». به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراکنده مشويد.

«و انّ هذا صِراطي مُستقيما فاتّبِعُوه، و لا تَتَّبِعوا السُبُلَ فَتَفَرَّقَ بکم عن سبيله». همانا راه راست من همين (قرآن) است، پس از آن پيروي کنيد، و پيرو راههاي ديگر مشويد که شما را از راه خدا دور و پراکنده مي سازد.

«اِنّما المؤمنونَ اِخوُة». مؤمنان برادران يکديگرند.

از آن جا که عترت عدل قرآن است، و از آن جدائي ناپذير، به سوي اين اصول و ارزشها که در قرآن مطرح گرديده، فرا مي خواند. فردي از عترت که مهدي است بر اساس احاديث فراواني که از پيامبر رسيده است بار ديگر احکام الهي را به طور گسترده در جهان حاکم مي سازد. به عدل و داد عمل مي کند و عدالت را در همه جا مي گستراند، سنت پيامبر را بپا مي دارد، به مسکينان شفقت مي ورزد و مستمندان را بي نياز مي کند. اموال و امکانات را به شيوه اي درست و مساوي تقسيم مي کند و نيازمنديها را بر مي آورد و با ظلم و ستم مي ستيزد. و بدينگونه ثقل اصغر به تحقق بخشيدن اصول و مباني و تعاليم ثقل



[ صفحه 116]



اکبر مي پردازد، و حقايق و آموزشهاي قرآني و وعده هاي کتاب خدا را در متن زندگي و عينيت حيات فردي و اجتماعي آشکار مي سازد. از اينرو عترت ثقل اصغر است، و ميراث گرانبهاي ديگر پيامبر و احياگر قرآن و ثقل اکبر در آخر الزمان.