قرآن فعاليت پيامبران را تنها به قلمروهاي معنوي منحصر نمي سازد، بلکه از آنان مي خواهد براي بالا بردن سطح زندگي مادي و



[ صفحه 112]



معيشتي انسانها نيز بکوشند. زمينه هاي فساد را از جامعه ريشه کن سازند، و به انواع اصطلاحات دستيازند، مردمان را به کار و تلاش فرا خوانند، با هر گونه روابط اقتصادي نا سالم و سلطه آفرين را که به شکاف طبقاتي مي انجامد مبارزه کنند، و بهترين نعمتها و پاکيزه ترين چيزها را به مردمان ارزاني دارند، در اين راه استوار بايستند و توان خود را به کار گيرند.

اين رسالت نيز بسيار اساسي است، و با توجه به نقش بنيادي آن مي توان قرآن را ثقل اکبر ناميد.

«اِنْ اُريد الاّ الاصلاحَ ما اسْتَطَعْتُ...». جز اصلاح جامعه - تا سر حد توانايي - قصدي ندارم.

«وَ زِنُوا بالقِسْطاس المستقيم، و لا تَبْخَسُوا النّاس اَشياءَهُم». با ترازوي درست وزن کنيد، و چيزهاي (کار و کالا و هر چيز بهادار) مردمان را کم بها مکنيد.