از مهمترين اصولي که قرآن مردمان را به سوي آن فرا مي خواند و کوششهاي فراوان پيامبران را براي استوار ساختن بناي آن يادآور مي گردد، اقامه قسط و داد است. و از برخي آيات به طور صريح استفاده مي شود که بر پايي قسط و دادگري يگانه هدف اصيل بعثت پيامبران و فرود آمدن کتاب آسماني و ميزان الهي است.

بنابراين اصل، تا زماني که قسط و دادگري بر همه شئون اجتماعي و در تار و پود جامعه در همه زمينه ها و خط مشيها حاکم نگردد، جامعه اسلامي تحقق نمي پذيرد.

«لقد اَرْسَلنا رُسُلَنا بالبيّنات، و اَنْزَلنا معهم الکتابَ و الميزانَ، ليقومَ الناسُ بالقِسط». همانا پيامبران را با نشانه هاي آشکار برانگيختيم، و با آنان کتاب و ميزان فرستاديم، تا مردمان به قسط و دادگري برخيزند (و همه چيز بر پايه داد و دادگري باشد).



[ صفحه 110]



چنانچه در اين آيه و نظائر آن ملاحظه مي شود، برپايي قسط يک وظيفه همگاني است، و در همه روابط اجتماعي و مسائل اقتصادي، قضاوتها و... بايد حاکم گردد. اقامه دادگري دستور ترديد ناپذير قرآن است، و شيوه اي سعادت آفرين براي سامان زندگي انسانهاست که خدا آن را دوست مي دارد و مي پسندد. اين فرمان به اندازه اي مهم و محوري و اساسي است، که اگر قرآن به جز اين چند آيه رهنمود ديگري نمي داشت، بجا بود ثقل اکبر دانسته شود.