امنيت يکي ديگر از حقوق شهروندان است که در مدنيت اسلامي توجه خاصي به آن شده است و حتي يکي از فلسفه هاي رسالت بر شمرده شده است. روزي عمروبن عبسه سلمي در ضمن چند سوال از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم پرسيد: خداوند براي چه تو را فرستاده است؟ پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم در جواب وي فرمودند:

«بأن توصل الارحام و تحقن الدماء و تؤمن السبل و تکسر الاوثان و يعبدالله وحده لا يشرک به شي ء» [1] .

يعني فلسفه رسالت در صله رحم و جلوگيري از خونريزي و امنيت راهها و بت شکني و يکتاپرستي است.

در حکومت حضرت مهدي عليه السلام نيز امنيت اجتماعي به گونه اي فراگير برقرار خواهد شد. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم در اين باره فرموده اند:

«و الله ليتمن الله هذا الامر حتي يسير الراکب من المدينة الي حضرموت لا يخاف الا الله عزوجل» [2] .

يعني سرانجام امامت به حاکميت خواهد رسيد و در آن زمان کسي که از مدينه



[ صفحه 370]



به سوي حضرموت سفر مي کند جز از خداوند متعال از هيچ چيز ديگري به خود هراسي راه نخواهد داد.

عوامل مؤثر در ايجاد اين امنيت عبارتند از:

1- برچيده شدن فقر

اگر يکي از زمينه هاي ناامني را فقر و نياز برخي افراد بدانيم، با اجراي عدالت و برطرف شدن فقر از جامعه به طور طبيعي انگيزه ي ايجاد ناامني نيز از بين خواهد رفت.

2- مقابله با متخلفين

به موجب برقراري عدالت و اجراي حدود الهي در مورد قانون شکنان و متعرضين به حريم افراد، آزادي عمل از آنان سلب شده و خلافکاري پر هزينه خواهد شد.