[ صفحه 60]



اگر گفته شود: در صورتيکه ترس از دشمن، او را به غيبت و پنهان شدن واداشت چرا پدرانش که امامان پيش از او بودند غيبت نکردند. با اينکه همه آنان در حالت تقيّه وترس از دشمنان شان بسر مي بردند؟

گوييم: بر پدران بزرگوار او (عليهم السلام) هيچ ترسي از دشمنان شان نبود، زيرا همواره تقيّه مي کردند و از تظاهر به امام بودن سرباز مي زدند و امامت وپيشوايي را از خود نفي مي کردند. [1] .

در حاليکه همه خوف و ترس متوجه امام زمان (عليه السلام) است، بخاطر اينکه ظهور و قيامش با شمشير خواهد بود، و همه را به خويش و امامت خود فرا مي خواند، و با هرکس که با او مخالفت نمايد به جهاد بر مي خيزد. [2] .



[ صفحه 61]



پس چه نسبتي بين خوف و ترس او از دشمنان، با خوف و ترس پدران بزرگوارش (عليهم السلام) از آنان مي تواند باشد؟ کسي نمي تواند قائل به تساوي اين دو خوف باشد يا حتي نسبتي بين آن دو بر قرار سازد، مگر از روي بي دقّتي و کم توجّهي.