از ويژگيهاي منحصر به فرد حکومت جهاني امام مهدي (عج) آن است که همه ي موجودات اعم از زنده ها و مردگان، ذوي العقول و غيره ذوي العقول، آسمانيان و زمينيان و در يک کلام خالق و مخلوق او را دوست دارند و به حکومت او راضي و خشنود مي شوند و لااقل در مورد انسانها اين نکته مسلم است که عملکرد حضرت و اقامه ي قسط و عدل جهاني باعث مي شود تا همه از حضرت راضي باشند و به حضرت عشق بورزند، و روايات در اين باب فراوان است که براي نمونه مواردي را مي آوريم:

«... يرضي بخلافته اهل السماوات و اهل الارض و الطير في الجو»؛ [1] ساکنان آسمانها و زمين و پرندگان هوا همگي به خلافت و حکومت حضرت مهدي راضي مي شوند (و با طيب نفس آنرا مي پذيرند و بدان گردن مي نهند و از آن اطاعت مي کنند نه اينکه اکراه و اجبار و زور سرنيزه در ظاهر آنها را وادار به کردنش نمايد.)



[ صفحه 470]



«... و لايبقي ميت الا دخلت عليه تلک الفرحة في قلبه و في قبره و هم يتزاورون في قبورهم و يتباشرون بقيام القائم». [2] .

هيچ مرده اي باقي نمي ماند مگر اينکه آن خوشحالي در قلب او داخل مي شود و در جهان برزخ و خانه هاي قبرشان به ديدار يکديگر رفته و به يکديگر مژده مي دهند که قائم آل محمد قيام کرده است. (آري آنها در جهان برزخ زنده اند و از اوضاع و احوال اين جهان مطلع اند ولي ما از آنها اطلاعي نداريم.)

«... يرضي عنه ساکن السماء و ساکن الارض»؛ [3] ساکن آسمان و ساکن زمين از او خشنود مي شوند.

«... يفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطير و الوحوش و الحيتان في البحر»؛ [4] ساکنان آسمان و زمين و پرندگان و حيوانات وحشي و ماهيان دريا همه و همه به آن حضرت فرحناک و خوشحال مي شوند. (و با جان و دل حکومتش را مي پذيرند و از فرمانش اطاعت مي نمايند.)

باري در امر حکومت اگر رابطه ي زور و قدرت و سرنيزه بود و دعا يا از ترس جان و مال و آبرويشان در برابر حاکم خم و راست شوند که ارزشي ندارد و فضيلتي نيست، زيرا در جهان وحش و حيوانات جنگلي هم ضعيفتر از قويتر مي ترسد و در برابر او تسليم مي شود. ولي اگر رابطه قلبي و معنوي شد و حاکم از صميم قلب امت را دوست داشت و درصدد اصلاح امور آنان برآمد و امت هم از عمق باطن او را دوست داشتند و رابطه ي عشق و محبت و صفا و وفا ميان آنها حاکم بود اين ارزش دارد. حکومت بر جانها و قلبها مهم است وگرنه حکومت بر ابدان با سرنيزه هم ميسر است و يکي از تفاوتهاي عمده ي حکومتهاي الهي (حکومت انبياء، ائمه، اولياء الهي) با حکومتهاي طاغوتي و استکباري در همين است.



[ صفحه 471]