1 - طولاني شدن روز و سال در زمان ظهور حضرت مهدي(ع) از ديدگاه دانش روز با مشکل روبه رو نخواهد بود، بلکه دانش جديد آن را تاييد مي کند.

ما در اين راستا با توجه به اين که نيروي جاذبه(گرانش عام) در همه اجرام آسماني و اجسام عنصري و زميني کارگر و مؤثر است، به نيروي جاذبه ماه و تاثير آن بر آب درياها، خاک و خشکي ها و ايست دادن به کره زمين اشاره خواهيم داشت.

از دير باز مردم روزگاران مي دانستند ميان طلوع و غروب ماه و برآمدن و فرونشيني آب درياها بايستي رابطه اي وجود داشته باشد، اما چگونگي آن را نمي دانستند تا اين که:

نابغه بزرگ جهان دانش «اسحاق نيوتون» براي نخستين بار بر اين معما دست يافت و چگونگي پيدايش آن را به درستي بيان داشت.

پديده کشنده(جزر و مد) اساسا زاييده نيروي جاذبه کره ماه است، بديهي است درياها در مقايسه با خشکي هاي زمين از قابليت انعطاف و نرمي بيشتري برخوردار بوده و بالطبع در برابر نيروي کشش ماه کمتر ايستادگي مي کنند، به همين مناسبت توده هاي آب در زير پاي ماه انباشته مي گردند و پديده اي را به نام «برکشند» ايجاد مي کنند.

همزمان با «برکشند» رو به ماه، «برکشند» ديگري در آن سوي کره زمين ايجاد مي گردد بدين سان که آبهاي آن سوي کره زمين که از ماه بدورند، کمتر متاثر گرديده و به اصطلاح عقب مي مانند و آب توده عظيمي را ايجاد مي کنند، لذا روزانه هر نقطه از سطح دريا دوبار دستخوش برکشند و دو بار هم دستخوش «فروکشند» مي گردد.

بنابراين، به طور متوسط فاصله(زمان) بين دو جزر و مد متوالي 12 ساعت و 25/ 5 دقيقه است، درست نصف زماني که طول مي کشد، تا ماه ظاهرا يک دور کامل دور زمين بپيمايد يعني 24 ساعت و 51 دقيقه.

جزر و مد همراه با حرکت ظاهري ماه از افق شرقي ناظر، به سمت افق غربي او پيش مي روند.

اثر جاذبه خورشيد در جزر و مد نسبت به ماه از درجه دوم اهميت برخوردار است، زيرا فاصله آن بيشتر(فاصله خورشيد از زمين يکصد و پنجاه ميليون کيلومتر) است، از اين رو نسبت نيروي مولد جزر و مد خورشيد تنها حدود7درصد(7%) نيروي ماه است.

وقتي که نيروهاي مولد ماه و خورشيد هماهنگ عمل مي کنند، مثلا هنگام ماه نو که هر دو در يک طرف زمين هستند، جزر و مدها در حداکثر خود هستند و به نام جزر و مد 2بهاري يا «مهکشند» (Sprinq tide) ناميده مي شود، حد ديگر وقتي است که خورشيد و ماه باهم زاويه 900 درجه (تربيع) مي سازند در اين هنگام جزر و مد را به حد اقل و به جزر و مدهاي خفيف يا «کهشکند» (Iveap tide) مبدل مي سازند.

نزديکي ماه نيز تاثيري در ارتفاع جزر و مد دارد، هنگامي که ماه در حضيض زميني قرار دارد نيروي مولد جزر و مد آن به اندازه 20% بيش از حد عادي است.

جاذبه ماه سبب مي شود علاوه بر آماسيدن آبهاي کره زمين خشکي ها نيز دستخوش تورم گردند که در مقايسه با آماس آبها نامحسوس است.

نيروي حاصل از جاذبه ماه و لنگري که از جانب انباشته شدن آبها به وجود مي آيد، سبب مي شوند چرخش محوري زمين به آرامي ايست(ترمز) کند و بدين سان بر طول شبانه روز زميني مي افزايند.

بررسي خطوط رشد و نمو سنگواره هاي مرجاني بيانگر آن است که در 350 ميليون سال پيش طول شبانه روز حدود سه(3) ساعت کوتاهتر از شبانه روز کنوني بوده و طول سال خورشيدي به چيزي حدود 400 روز بالغ مي گرديده است.

بررسي هايي که از روي سوابق بجا مانده از کسوف و خسوف هاي گذشته به عمل آمده، نشان مي دهد که روند افزايش طول روزهاي زميني 0016% ثانيه در هر قرن است. [1] .