در سالهاي اخير جهان مسيحيت شاهد بروز و ظهور موجي فزاينده ازتوجه به پيشگوئيهاي کتاب مقدس درباره آخرالزمان بوده است. موجي که در آستانه سال 2000م و پايان هزاره دوم ميلادي به اوج خود رسيد.

در اين سالها در نشريات غربي و پايگاههاي اينترنتي مقالات فراواني منتشر شده که در آنها است پيشگوئيهاي کتاب مقدس با رويدادهاي عصر حاضر تطبيق داده شده و از حوادث مختلف سياسي، اجتماعي و زيست محيطي که در سالهاي اخير در جهان رخ داده يا در حال رخدادن است به عنوان نشانه هاي آخرالزمان يا پايان دنيا ياد شده است.

با اذعان به اين مطلب که برخي از اين مقالات با اهداف تبليغي و تبشيري مسيحيان در جهان هماهنگي و همسويي دارد؛ براي آشنايي خوانندگان عزيز موعود، با نگاهي که امروز در ميان مسيحيان درباره حوادث آخرالزمان وجود دارد، يکي از اين مقالات را انتخاب و در معرض قضاوت شما عزيزان قرار مي دهيم.

در خلال اعصار و قرون، شماري از معلمان روحاني و غيبگويان، بصيرت خاصي نسبت به آينده دريافت کرده اند. يکي از عميق ترين اين بصيرتها نسبت به آنچه اتفاق خواهد افتاد، 2000 هزار سال پيش، در دامنه کوهي خارج از اورشليم اعطا شد. گروه کوچکي از حقيقت جويان در گرد معلمشان، عيساي ناصري، جمع شده بودند. سؤالي که از او پرسيدند، جوابي را در پي داشت که سالها و قرنها، تا اين زمان که ما در آن زندگي مي کنيم، ادامه دارد:

«و همانطور که او [عيسي] بر فراز کوه زيتون ها نشست، حواريون به سوي او آمدند، گفتند: به ما بگو نشانه هاي آمدن تو و پايان دنيا چه خواهد بود؟» [1] .

عيسي (ع) با شماري از مشخصات جوابشان، را داد تا مراقب باشند. (عبارت «پايان دنيا» که در اينجا به کار رفته به معناي پايان عمر کره زمين نيست، بلکه منظور پايان سلطه غير انساني بشر بر روي زمين است). اگر چه بسياري از نشانه هايي که او داد، قرنها گريبانگير دنيا بوده؛ اما جالب توجه آن است که شدت و کثرت اين نشانه ها اکنون افزايش يافته است: