نام مبارک ايشان: «م؛ح؛م؛د» و نام مادرشان - به اختلاف روايات- «نرجس؛ ريحانه؛ سوسن؛ صيقل؛ حکيمه؛ مريم» مي باشد.

تاريخ زادروز آن حضرت - نيز به اختلاف - شب جمعه نيمه شعبان سال 255 ه، يا 8 شعبان سال 256 ه. و يا23 رمضان سال 258 هبه نگارش آمده است.

ليکن مشهور آن است که تولد با سعادت آن حضرت در شب جمعه نيمه شعبان سال 255ه واقع شده است. اين تاريخ نود هزار و دويست وسي و يک روز(90231) از مبدا هجرت گذشته را نشان مي دهد وبرابر است با روز پنجشنبه دهم مرداد سال 248(10/5 / 248) شمسي که به اتفاق در شهر سامره واقع گرديده است.

کنيه آن حضرت، ابوالقاسم و القاب ايشان: «مهدي، حجه الله؛بقيه الله؛ صاحب الزمان؛ خلف صالح؛ منتظر؛ قائم؛ خاتم و...»

است [1] .

سيد بن طاوس از ابوجعفر قمي نقل کرده است: در شهر قم اخترشناسي بود از قوم يهود که در اخترشناسي و حساب نجوم برجستگي و مهارت ويژه داشت، روزي «احمد بن اسحاق» او راحاضر کرد و گفت: در فلان وقت نوزادي به دنيا آمده است، طالع اورا بگير و ميلادش را محاسبه کن، اخترشناس ياد شده طالع مولودرا گرفت و درباره محاسبات نجومي [که از آنها احکام نجوم رااستخراج و استنباط مي کنند] و نظر به عمل آورد، آنگاه رو به احمد بن اسحاق کرد و گفت: نمي بينم اين فرزند از آن تو باشد،جز اين نيست که اين مولود يا پيامبر است يا وصي پيامبر، نجوم دلالت دارد اين نوزاد مالک شرق و غرب گيتي مي شود، مالک خشکي ودريا کوه، صحرا و بيابان، حتي روي زمين هيچ کس باقي نمي ماند جزاين که به دين او مي گرود و به ولايت او معتقد مي گردد [2] .