سيد حسين هاشمي نژاد

محبت امام زمان، عليه السلام، که همان محبت خدا مي باشد من احبکم فقد احب الله [1] هم جنبه موضوعيت دارد و هم جنبه طريقيت.

محبت و عشق به آن بزرگوار موضوعيت دارد، يعني نفس و ذات اين محبت و اظهار عشق و نياز به آن محبوب، مطلوب و ممدوح حضرت حق است. چنانکه در احاديث و روايات ائمه معصومين، عليهم السلام، از طريق عامه و خاصه بر آن تاکيد شده است.

زمخشري که از مشاهير علماي عامه و صاحب تفسير «الکشاف » است در تفسير آيه: «قل لا اسئلکم عليه اجرا الا المودة في القربي » [2] اين حديث را نقل مي کند:

«رسول خدا فرمود: هر که با دوستي آل محمد بميرد، شهيد مرده است. هر که با دوستي آل محمد بميرد، بخشوده از عذاب مرده است. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، توبه کار مرده است. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، مؤمن کامل مرده است. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، فرشته مرگ او را بشارت مي دهد، و سپس منکر و نکير نيز او را به هشت بشارت مي دهند. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، او را معزز و محبوب به سوي بهشت مي برند، آنگونه که عروس را معزز و محبوب به سوي خانه داماد مي برند.هرکه با دوستي آل محمد بميرد، از قبر او دو در به سوي بهشت گشوده مي شود. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، خداوند قبر او را زيارتگاه فرشتگان رحمت قرار مي دهد. هرکه با دوستي آل محمد بميرد، طبق سنت و جماعت مرده است. هرکه با دشمني آل محمد بميرد، روز قيامت در حالي وارد مي شود که بر پيشاني او نوشته است: مايوس از رحمت خدا!

هرکه با دشمني آل محمد بميرد، کافر مرده است. هرکه با دشمني آل محمد بميرد، بوي بهشت را استشمام نمي کند.» [3] .

از روايت فوق و دهها روايت ديگر چنين برداشت مي شود که نفس محبت اهل بيت، عليهم السلام، داراي ارزش و اعتبار فوق العاده عظيم مي باشد، تا آنجا که در برخي از روايات آمده است که از همه عبادتهاست بالاتر است.

چنانکه در روايتي که از امام صادق، عليه السلام، نقل شده است، مي خوانيم:

«ان فوق کل عبادة عبادة و حبنا اهل البيت افضل عبادة » [4] .

بالاتر از هر عبادتي، عبادتي است، و محبت ما اهل بيت، عليهم السلام، برترين عبادتهاست.