طبيعي ترين و بديهي ترين انتظاري که از ما متوقع است، اين است که شناخت و معرفت خود را به امام عصر عليه السلام گسترش دهيم. در روايات مي خوانيم:

«هرکس بميرد و امام زمان خود را نشناسد، مانند مردم عصر جاهليت مرده است. [1] .

شناخت امام و حجت خداوند سبحان، چنان اهميت دارد که معصومان عليهم السلام سفارش کرده اند: دست استمداد به سوي پروردگار عالم دراز کنيم و بگوييم:

«اللّهمّ عرّفني حجّتک فانّک اِن لم تعرّفني حجّتک ضَلَلْتُ عَن ديني» [2] .

خداوندا! حجت خود را به من بشناسان که اگر حجت خود را به من معرفي نکني، از دينم گمراه مي شوم.

امام صادق عليه السلام در بيان ارزش و جايگاه امام شناسي مي فرمايد: «هرکس بميرد در حالي که عارف به امام زمان خويش باشد، مانند آن است که با حضرت قائم و در خيمه وي زندگي مي کند.» [3] .