بخشي از امدادهاي غيبي در عصر ظهور همان نيروها و امکانات طبيعي است که خداوند پيامبران خود را با آنها مجهّز کرده است؛ به وسيله نيروهايي چون باد و ابر و....

همان گونه که اشاره شد اين عوامل در اختيار برخي از پيامبران قبل نيز بوده است.

خداوند درباره تسخير عوامل طبيعي توسط حضرت سليمان عليه السلام چنين فرموده است: «وَ لِسُلَيْمانَ الرّيحَ عاصِفَةً تَجري بِاَمْرِهِ اِلَي الاَْرْضِ الَّتي بارَکْنا فيها وَ کُنّا بِکُلِّ شَيْ ءٍ عالِمينَ»؛ [1] «و تندباد را مسخر سليمان ساختيم که به فرمان او به سوي سرزميني که آن را پر برکت کرده بوديم، حرکت مي کرد و ما از همه چيز آگاه بوديم.»

در روايات از جمله امدادهاي الهي به حضرت مهدي عليه السلام مسخر ساختن عوامل طبيعي در ذيل اراده حضرت بقية اللّه عليه السلام است.

رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله در بيان حوادث شب معراج به نقل از خداوند متعال چنين نقل فرموده است: «وَ لاَُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّياحَ وَ لاَُذَلِّلَنَّ لَهُ الرِّقابَ الصِّعابَ وَ لاَُرَقِّيَنَّهُ فِي الاَْسْبابِ وَ لاََنْصُرَنَّهُ بِجُندي وَ لاََمُدَّنَّهُ بِمَلائِکَتي حَتي يُعْلِنَ دَعْوَتي [2] بادها را به تسخير او در مي آورم و گردنکشان سخت را رام او مي سازم و او را بر نردبان ترقي بالا مي برم و با لشکريان خود ياري اش مي کنم و با فرشتگانم به او مدد مي رسانم تا آنکه دعوتم را آشکار کند.»