خداي جهان آفرين در قيام جهاني حضرت مهدي عليه السلام ترس و دلهره را بر قلب کافران و مشرکان و ستمگران حق ستيز خواهد افکند و آنان قدرت تصميم گيري و مخالفت را به کلي از دست مي دهند.

و البته، اين القاء ترس قبلاً در زمان پيامبران نيز وجود داشته است. قرآن شريف به اين واقعيت تصريح کرده، آن را از عوامل پيروزي پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله بر دولتها و ملتهاي معاصرش عنوان مي سازد.

برخي از اين آيات عبارت اند از:

الف «سَنُلقي في قُلُوبِ الَّذينَ کَفَرُوا الرُّعْبَ»؛ [1] «ما به زودي در دلهاي کساني که کفر ورزيدند بيم و هراس خواهيم افکند.»

ب «وَ قَذَفَ في قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَريقا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَريقا»؛ [2] «و در دلهاي آنها ترس و وحشت انداخت. گروهي را مي کُشيد و گروهي را به اسارت مي گيريد.»

بر اين باور هيچ مانعي ندارد که يکي از امدادهاي الهي براي حضرت مهدي عليه السلام نيز رعب و ترس باشد که خداوند در دل دشمنان مي اندازد؛ همان گونه که روايات بسياري بدين واقعيت تصريح کرده اند.

امام باقر عليه السلام در اين باره فرمود: «اَلْقائِمُ مُنّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَيَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوي لَهُ الاَْرْضُ وَ تَظْهِرُ لَهُ کُنُوزَهُ وَ يَبْلُغُ سُلطانُهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغرِبَ وَ يُظْهِرُ اللّه ُ بِهِ دِينَهُ عَلَي الدّينِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ؛ [3] قائم ما با ترس ياري مي شود و به نصرت تأييد مي گردد. زمين براي او در نورديده شود و گنجهاي خود را ظاهر مي سازد، و سلطنتش شرق و غرب عالم را فرا گيرد و خداي تعالي به واسطه او دينش را بر همه اديان چيره گرداند؛ گر چه مشرکان را ناخوش آيد.»