معنا و حقيقت انتظار بر حسب مفهوم آن ضد يأس است - و آن قطع اميد از امري، بواسطه‌ي يقين و اطمينان به عدم وجود يا عدم وقوع‌آن است - پس مراد از انتظار داشتن امري‌، آن است که يقين به وقوع آن داشته و چشم به راه او نشسته و اميدوار به زمان وقوعش باشد.

انتظار يک حالت دروني است که چيزي جز آثار آن قابل مشاهده نيست و مهمترين اثر انتظار، آمادگي براي استقبال از محبوبي است که‌انتظارش مي‌رود. ضد انتظار نيز نااميدي است‌. آنکه اميد به آن کسي ندارد هيچگاه انتظارش را نيز نمي‌کشد. آنچه که مورد اهميت است‌اينکه بدانيم همانطور که انسان منتظر خود را براي منتظر آماده مي‌کند؛ مومني که منتظر آمدن مولايش صاحب‌العصر و الزمان اروحنافداه است‌، خود را آماده و مهيا براي آمدن او مي‌کند. البته چنين آمادگي به اموري که در برخي روايات بدان اشاده شده است بستگي‌دارد.