در تربيت اسلامي «شناخت‌» اهميت بسيار دارد و شناخت در منطق اسلام محدود به شناخت نظري نيست بلکه هم شناخت نظري وهم شناخت عملي، هر دو را در برمي‌گيرد. هر عقيده‌اي که انسان در هر باره‌اي دارد بايد از روي شناخت و بصريت باشد و هر فعلي وترکي که از انسان سر مي‌زند بايد بر پايه‌ي شناخت و تشخيص باشد. اين مساله در عصر غيبت بيشتر از وقتهاي ديگر اهميت پيدا مي‌کندو اين داشتن شناخت صحيح‌، از کوشش در عبادات و مستحبات افضل بوده و اهميت اين شناخت در تبلور دو مرحله است‌.

1- پايداري‌: هنگامي که انسان حق و راه حق را بدرستي شناخت در آن راه پايداري مي‌کند و در برابر شدائد، دست از راه حق بر نمي‌دارد.امام صادق‌ع در اين‌باره مي‌فرمايند: هر کس اين امر - قيام قائم آل محمدع - را شناخت و پيش از قيام قائم مرد پاداش او چون کسي‌است که همراه او کشته شده است‌.

2- پيروي از خط امام معصوم‌: بديهي است که انساني صاحب شناخت، در مقام عمل و اقدام و در جميع شؤون زندگي پيروي محض ازدستورات معصوم را پيشه‌ي خود مي‌سازد.