از ابن عباس، و يزيد بن قعنب روايت شده که: ما با جماعتي در مسجدالحرام بوديم، که فاطمه بنت اسد وارد مسجد شد، و در کنار خانه ي کعبه ايستاد، و در آن وقت به اميرالمؤمنين حامله بود، و نه ماه از حمل او گذشته بود، ناگاه در کنار کعبه، آثار وضع حمل بر او ظاهر شد، پس سر به طرف آسمان کرد، و گفت: خدايا من ايمان دارم به تو و پيغمبران تو، و کتابهاي آسماني، و کلام جد خود خليل؛ و طريقه ي او را تصديق مي نمايم؛ و او بناي اين خانه را نهاده است، خدايا بحق اين خانه، و آن کسي که آن را بنا نهاده، و بحق اين جنيني که در شکم من است، و با من تکلم مي کند، و من مي دانم که يکي از آيات تست، که ولادت را بر من آسان فرمائي.

پس ديديم که ديوار پشت خانه شکافته شد، و فاطمه وارد خانه شد، و ديوار به هم آمد، پس خواستيم در خانه را باز کنيم؛ تا زنان ما بروند، و از حال او جويا شوند، در باز نشد، دانستيم که اين امريست از جانب خدا.

و تا سه روز فاطمه در خانه بود، و اين گفتگو بين مردم شايع بود.