ولي فقط عکرمه گويد که: اين آيه درباره ي زنان پيغمبر است، براي آنکه آيات قبل آن درباره ي زنان پيغمبر مي باشد و ما سه جواب از استدلال او مي دهيم.

اول: آنکه اين کلام از اجتهاد عکرمه است، که قياس بر آيات سابقه ي آن نموده، و روايتي در اين باب نقل ننموده.

دوم: آنکه ضماير مذکر که در آيه مي باشد، دليل است که اين آيه اي درباره ي زنان نيست.

سوم: آنکه عکرمه ازاهل حق و امامي نيست. که زراره روايت کند: که حضرت صادق عليه السلام فرمود که: حضرت باقر عليه السلام فرموده است که: اگر در حال مرگ من به بالين عکرمه بودم؛ به نفع او بود. از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند: چه نفعي عايد او مي شد؟ فرمود: اگر پدرم حاضر بود، حرف حق را به او تلقين مي نمود.

کلمه ي انما به اتفاق اهل ادب براي حصر است و آيه دلالت دارد که همين پنج نفر پاک و معصوم از جميع گناهان و اخلاق رذيله



[ صفحه 72]



مي باشند؛ و اين حصر اضافي است، يعني: در اهل زمان خودشان عصمت مختص ايشان بوده است؛ بنابراين نفي عصمت از پيغمبران سلف و ساير ائمه نمي کند.

اصل - ثم جعلت أجر محمد - صلواتک عليه و اله - مودتهم في کتابک، فقلت: قل لا أسئلکم عليه أجرا الا المودة في القربي؛ و قلت: ما سئلتکم من أجر فهو لکم؛ و قلت: ما أسئلکم عليه من أجر الا من شاء أن يتخذ الي ربه سبيلا؛ فکانوا هم السبيل اليک، و المسلک الي رضوانک.

ترجمه - پس در کتاب خود مودت و دوستي ايشان را اجر رسالت و پيغمبري محمد صلي الله عليه و آله و سلم قرار دادي؛ پس فرمودي: اي پيغمبر بگو به مردم که: من براي رسالت از شما خواهشي نمي کنم مگر مودت و دوستي به اولاد و خويشان من؛ و باز در قرآن فرمودي از زبان پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم که: آنچه من از شما خواهش کردم به نفع شما است و در جاي ديگر فرمودي که: براي اجر رسالت از شما مطالبه نمي کنم چيزي را، مگر کسي که خواسته باشد که راه راست را به سوي خداي طي نمايد؛ پس اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم طريق به سوي تو، و واسطه به سوي خوشنودي تو مي باشند.