وظيفه 27 اعتقاد به اينکه امام زمان از حال و اعمال ما



[ صفحه 286]



خبردار است و اعمال ما به او عرضه مي شود و مراد از دو جمله اول و دوم يا آن است که امام زمان (ع) از نظر ما غائب و به گمان ما دور است، ولي از بسياري از حکايات برمي آيد که آن حضرت در بين مردم است، و بخصوص در مکانهاي شريف که اجتماعات ديني مي شود مانند حج بيت الله و طواف و مشاهد متبرکه ائمه طاهرين و مجامع مؤمنين و بعضي او را ديده اند و از شرف زيارت او نورانيتي حاصل کرده اند، و در بسياري مقامات که درمانده اي يا وامانده اي در بيابانها استغاثه به آن جناب نموده او را اجابت و فريادرسي فرموده است.

در بحار است که شخصي معروف به اودي گويد مشغول طواف بودم چون بشوط هفتم رسيدم در طرف راست کعبه جماعتي را ديدم که بر گرد جواني خوش صورت و نيکو سيرت که داراي مهابتي تمام بود گرد آمده. پس شنيدم چنان تکلم مي کرد که نيکوتر و گواراتر از کلام شيرين او نشنيده بودم. خواستم که خود را به او رسانم جمعيت مرا مانع شد؛ پرسيدم اين جوان کيست گفتند فرزند رسول خدا (ص) است و در هر سال براي خواص از دوستان خود ظاهر مي شود و براي ايشان حديث مي گويد. پس صدا بلند کردم که اي مولاي من غلامي براي راه رشاد رو به شما آورده او را ارشاد فرمائيد سنگريزه اي به من عطا کرد. گفتند فرزند رسول خدا چه عنايتي به تو کرد، گفتم سنگريزه اي است: چون بکناري آمدم و دست خود را گشودم ديدم شمشي از طلا است؛ ناگاه آن حضرت خود را به من رسانيد و فرمود که حجت بر تو تمام و راه حق هويدا و کوري از تو زائل گرديد: آيا مرا شناختي



[ صفحه 287]



گفتم شما را نشناختم، فرمود من مهدي، قائم زمانم که زمين را پر از عدل و داد مي نمايم پس از آنکه پر از ظلم و جور شود. و هيچگاه زمين خالي از حجت نباشد. و خدا مردم را در فترت نگذارد، و اين امانتي است به گردن تو که اين قصه را براي طالبان حق بيان نمائي:

و از اينگونه حکايات که در مجامع مؤمنين امام زمان عليه السلام را ديده اند بسيار است و يا مراد آن است که امام (ع) به حال بشري از نظر ما غايب و از ما دور است. ليکن چون داراي مقام ولايت و نورانيت است، به همه جا احاطه دارد، و همه جا را مي بيند، و از اعمال و افعال و نيات مردم آگاه است، و ازحال هيچ بيچاره ي پريشاني و مظلوم ناتواني غافل نيست سوره ي توبه 9 آيه ي 104 فرمايد و قل اعملوا فسيري الله عملکم و رسوله و المؤمنون و ستردون الي عالم الغيب و الشهادة. فينبئکم بما کنتم تعملون يعني اي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم بگو هر عملي خواهيد بکنيد که البته خدا و رسول و مؤمنين که ائمه طاهرين باشند عمل شما را مي بينند و بعد از اين بازگشت مي کنيد به سوي خدا که داناي پنهان و آشکارا است پس خبر به شما مي دهد به اعمالي که در دنيا داشته ايد.