رسالت حضرت مهدي و ياران باوفايـش احياء ديـن خـدا و اتمام رسالت انبيا و اوليا و اصلاح زميـن که ظالمان و فاسدان با بدعت ها و ظلم هايشان روز خاکيان را مبـدل به شب ديجـوري کرده با شراره سـم ستمشان، سيماي سپيده را روشنـي بخشند و نقاب تزوير را از چهره مزوران برکشنـد و رسالتـش را در دو عنـوان سبز بسط در «قسط» و «عدل» خلاصه گـردانـد.

«يملا الارض قسطـا و عدلا کما ملئت ظلما و جـورا». سيره رسـول گرامي اسلام و همه معصوميـن(ع) بر امر به معروف و نهي از منکر بود، و از بدو دوران کودکي تا واپسيـن لحظات حيات آن را پاس داشته اند. يعقـوب سراج، خدمت امام صادق(ع) مي رسد در حالـي که حضرت در کنار گهواره فـرزنـدش حضـرت مـوسـي بـن جعفـر(ع) ايستاده و با او سخـن مي گويد. يعقوب گويد:

مـن نشستم تا امام از سخـن گفتـن با فرزندش فارغ شد، پـس بـرخـاستـم، امـام صـادق(ع) به مـن فـرمـود:

نزديک سرورت بيا و او را سلام گوي. مـن نزديک گهواره رفتـم و به کـودک سلام کردم، امام موسي بـن جعفر(ع) از درون گهواره با زباني فصيح و گويا سلام را پاسخ گفت فـرمـود:

«اذهب و تغيـر اسم ابنتک التـي سميتها امـس فانه اسـم يبغضه الله» برو و آن نام را که ديروز بـر دختـرت نهاده اي تغيير ده زيرا ايـن اسم را خدا دشمـن دارد.

آن گاه امام صادق(ع) فرمود: به دستور فرزندم عمل کـن تـا هـدايت يـابـي. مـن نيز به دستـور آن حضـرت عمل کـردم و نـام «حميرا» دختر يک روزه ام را تغيير دادم.»

بنابرايـن، يکي از اوصاف بارز ياران حجت، امر به معروف و نهي از منکـر مـي باشـد. امام صادق(ع) در تفسير آيه «الذيـن ان مکناهـم فـي الارض اقامـوا الصلاه و آتـوا الزکاه و امـروا بالمعروف و نهو عن المنکـر و لله عاقبه الامـور». مـي فـرماينـد:

بـراي آل محمـد(ص) مهدي(ع) و اصحـاب او، خـداونـد متعال مشارق و مغارب زميـن را به تصرف آن ها درآورد، و ديـن را آشکار سازد، و خـداونـد متعال به وسيله او و يارانش بدعت ها و باطل را از بيـن مي برد، هم چنان که سفيهان حق را ميرانده باشند، تا جايي که اثري از ظلـم ديده نشـود و امر به معروف و نهي از منکر خـواهنـد نمـود و عاقبت کـارهـا به دست خـداست.