آنان نه به آفت غرور و مستي گرفتار مي شوند و نه از شمار اندک همراهان و پيشتازان در نخستين مراحل قيام و ظهور آنحضرت احساس وحشت و تنهايي مي کنند.

زيرا انساني که داراي ارتباط عميق و خالصانه با آفريدگار تواناي هستي است با داشتن آن ارتباط و پيوند احساس وحشت نمي کند و نيز از پيوستن ديگران به راه و رسم نجات بخش و افتخارآفرين خويش و بسياري همراهان، شادمان و مغرور نمي گردد.

حضرت اميرالمؤمنين علي ـ عليه السلام ـ فرمود:

«يؤلّف اللّه بين قلوبهم، لا يستوحشون من أحد ولا يفرحون بأحد يدخل فيهم».

خداوند بين دلهاي آنها الفت برقرار مي کند. ايشان از کسي و قدرتي وحشت ندارند و نه بخاطر پيوستن فرد يا قدرتي به گروهشان دچار شادماني و غرور مي گردند.