ياران آن گرامي عبادت کنندگان خاضع و خاشعند شبانگاهان را با نماز و نيايش و سوز و گداز عاشقانه به بارگاه خدا، به سحر رسانده و در نمازهاي خويش زمزمه اي همچون آواي زنبوران عسل از ايشان شنيده مي شود. در رکوع و سجود و قيام و قعودند و با وجود اين روزها در اوج آمادگي و شهامت بر مرکبهاي خويش، براي انجام دستورات حضرت مهدي ـ ارواحنا فداه ـ ايستاده اند.

امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود:

«رجال لا ينامون الليل، لهم دوّي في صلاتهم کدوّي النحل، يبيتون قياماً علي أطرافهم ويصبحون علي خيولهم، رهبانٌ بالليل، ليوث بالنهار».

بزرگ مرداني که شبها را نمي خوابند براي آنها زمزمه اي در نمازشان همچون زمزمه ي انبوه زنبوران، شبها را شب زنده داري مي کنند و صبح مي کنند در حالي که بر مرکبهاي خويش سوارند (و آماده پيکار) راهبان شب هستند و شيران روز.