بسياري از روايات و احاديث دلالت دارنـد که حضـرت خضـر(ع) رابطه بسيار خـوبي با اهل بيت پيامبر(ص) داشته بلکه طبق فرمايـش امام رضا(ع) هر روز نزد معصـوميـن(ع) مي رفته و عرض سلام مـي کرده است.

حضرت فرمود: و اءنه لياءتينا فيسلـم فنسمع صـوته و لا نري شخصه. آري همـو بـود که پـس از رحلت پيامبـر خـدا به در خانه اهل بيت آمده و به آنان تسليت مصيبت رسول خدا را گفت و همو بـود که پـس از شهادت مولي المـوحـديـن اميـرالمـومنيـن با شتاب در حالـي که لااله الاالله مي گفت خـود را به در خانه علي رسانده و مي گفت:

خداي تو را رحمت کند اي اباالحسـن تـو اوليـن فردي بـودي که به اسلام گرويدي، و از نظر ايمان خالص تريـن آنها، و از همه يقينت به خدا شديدتر و بيشتر از همه از خـدا ترس داشتـي... علـي تـو همانند کـوهي بـودي که هرگز بادها و طـوفانها او را از جاي تکان ندهد.

ابـن عباس گويد: همگان سکوت کردند تا سخنانـش تمام شد سپـس خـود گريه کرد و ياران رسول خدا را به گريه انداخت. سپـس به دنبالـش گشتند ولـي او را نيافتنـد.

و همـو بـود که پـس از شهادت امام حسـن(ع) در گـوشه اي از مسجـدالحـرام در مصيبت آن حضــرت اشعاري سـوزناک مـي خـواند. ابـن عباس گـويد: روزي که امام حسيـن(ع) به شهادت رسيد صـدايـي از گـوشه خانه به گـوشمان رسيـد که مـي گفت:



اصبروا آل الرسول

قتل الفرخ النحول



نـزل الروح الامين

بـبـکـاء و عـويل



صبر کنيد اي آل رسـول الله! فرزندي که خدا به پيامبر هديه کرد، کشته شد. جبرئيل اميـن نازل شد در حالـي که گريه و زاري مي کرد.