در زمان او «گوسفند وگرگ» و «گاو و شير» و «انسان و مار» به امنيت مي رسند [1] از صحف ادريس (عليه السلام) نقل شده:

«در زمان خروج قائم آل محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) امنيت به زمين بخشيده مي شود، ضرر رسانيدن و ترس از يکديگر از بين مي رود. درندگان و حيوانات اهلي بين مردم زندگي مي کنند و برخي از آنان برخي ديگر را آزار نمي رسانند». [2] .

اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود: «تمشي المرئة بين العراق و الشام لاتضع قدميها اِلاّ علي النبات و علي رأسها زينتها. لايهيجها سبع ولاتخافه». [3] .

«در دولت حضرت مهدي (عليه السلام) زني بين عراق و شام راه مي پيمايد در حالي که گامش را ـ از کثرت آباداني زمين ـ جز بر سبزه و گياه نمي نهد. و با اينکه زينت و زيور خويش را بر سر و چهره دارد هيچ درنده اي به او حمله نمي کند و آن زن ـ در اثر اطمينان به امنيّت موجود ـ ترسي به دل راه نمي دهد».