امام صادق (عليه السلام) فرمود: «علم بيست و هفت حرف است ـ بيست و هفت قسمت دارد ـ همه معارفي که پيامبران صلوات اللّه عليهم آورده اند، دو حرف است. پس مردم تا امروز بيش از اين دو حرف را نشناخته اند. «فاذا قام قائمنا أخرج الخمسة و العشرين حرفاً فبثَّها في النّاس و ضممّ اليها الحرفين» پس زماني که قائم ما قيام کند بيست و پنج حرف ديگر را ظاهر ساخته و با آن دو حرف قبلي ضميمه ساخته و در بين مردم منتشر گرداند». [1] .

ابزار دانش اندوزي آنچنان گسترش مي يابد و فراگيري معارف آنقدر آسان مي شود که همگان در همه جا به زينت علم و معرفت دست مي يابند و از دانش يکديگر بي نياز مي شوند.

امام باقر (عليه السلام) فرمود:

«تؤتون الحکمة في زمانه، حتّي أنّ المرأة لتقضي في بيتها بکتاب اللّه تعالي و سنّة رسول اللّه (صلي الله عليه وآله وسلم)». [2] .

«در زمان حضرت مهدي (عليه السلام)، به دانش و حکمت دست مي يابيد تا آنجا که زن در خانه اش، بر اساس کتاب خداي تعالي و سنّت رسولخدا (صلي الله عليه وآله وسلم) قضاوت مي کند».

و اميرالمؤمنين (عليه السلام) در باره دوران پس از ظهور مهدي (عليه السلام) فرمود:

«يُقذف في قلوبهم العلم، فلايحتاج مؤمن إلي ماعند اخيه من علم». [3] .

«دانش در دلهاي مؤمنين انداخته مي شود، در آن زمان مؤمن، نيازي به دانش برادر ايماني خويش پيدا نمي کند».