زراره گويد: به امام صادق (عليه السلام) عرض کردم اگر زمان غيبت فرزندت مهدي (عليه السلام) را درک کردم چه کنم؟

فرمود: اين دعا را بخوان «اللّهم عرّفني نفسک، فانّک إن لم تعرّفني نفسک لم اعرف رسولک، اللّهم عرّفني رسولک فانّک إن لم تعرّفني رسولک لم اعرف حجّتک اللّهم عرّفني حجّتک فانّک إن لم تعرّفني حجّتک ضللت عن ديني». [1] .

«خدايا خودت را به من بشناسان که اگر تو خودت را به من نشناساني، پيامبرت را نتوانم شناخت. خدايا پيامبرت را به من بشناسان که اگر تو پيامبرت را به من نشناساني، حجّتت را نتوانم شناخت. خدايا حجت خود را به من بشناسان که اگر تو حجّتت را به من نشناساني از دينم گمراه خواهم شد.»

1 ـ معرفت ها را از خدا بايد طلبيد.

2 ـ شناخت پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) تابع شناخت خدا، و شناخت حجّت متفرّع برشناخت پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) است.

3 ـ اگرچه بدون شناخت خدا و پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم)، شناخت حجّت ممکن نيست، امّا گمراهي از دين در اثر عدم شناخت حجّت لازم مي آيد.

به عبارت ديگر، عدم گمراهي از دين، بدون شناخت حجّت، تضمين نمي شود.

وبديهي است که هردعايي، تنها پشتوانه حرکت به حساب مي آيد، اصل دعاء ابراز نياز دروني و طلب تأييد الهي، در حرکت بيروني است.

نياز به معرفت که احساس شد و حرکت براي کسب معارف که توسط بنده آغاز گرديد. اگر دل با خدا باشد و گام در راه او قرار گيرد وصول به معرفت تضمين شده است.

«قل ما يعبؤ بکم ربّي لولا دعاؤکم». [2] .

«بگو اگر دعاي شما نباشد، پروردگار من به شما عنايتي نکند.»