پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود: «ذلک الّذي يغيب عن شعيته و اوليائه غيبةً لايثبت فيها علي القول بامامته إلاّ من امتحن اللّه قلبه للايمان». [1] .

«او ـ مهدي (عليه السلام) ـ کسي است که از شيعيان و دوستان خود غائب مي گردد غيبتي که در آن، کسي بر اعتقاد به امامت و ولايت او استوار نمي ماند مگر آن کس که خداوند قلبش را به ايمان امتحان کرده باشد.»