امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «إنّ وجه الحکمة في ذلک لاينکشف اِلاّ بعد ظهوره، کما لا ينکشف وجه الحکمة لما اتاه الخضر من خرق السفينة، و قتل الغلام و اقامة الجدار لموسي (عليه السلام) اِلاّ وقت افتراقهما.» [1] .

«وجه حکمتي که در غيبت حضرت مهدي (عليه السلام) هست جز بعد از ظهورش، معلوم نمي گردد. چنانکه وجه حکمتي که در افعال حضرت خضر بود نسبت به سوراخ کردن کشتي و کشتن پسرک و برپا داشتن ديوار نيمه خراب، براي حضرت موسي (عليه السلام) جز در وقت جدا شدن آن دو ظاهر نگشت.»

ذکر جريان ملاقات حضرت خضر (عليه السلام) و حضرت موسي (عليه السلام) در کلام امام صادق (عليه السلام)، اشاره به اين نکته دارد که مأموريت حضرت موسي (عليه السلام) از جانب خدا، براي درک حضور و همراهيِ حضرت خضر (عليه السلام)، به منظور آزمايش ميزان تحمّل او در برابر امور ناشناخته و درجه تسليم او در مقابل حکمت هاي پوشيده هستي، صورت گرفت.

غيبت حضرت مهدي (عليه السلام) نيز مي تواند صدها حکمت پنهان داشته باشد که جز در موقع ظهور آن حضرت روشن نمي شوند. آنچه مطلوب است تسليم در برابر اراده الهي است که اين غيبت را تقدير فرموده است.