اميرالمؤمنين (عليه السلام) در منبر کوفه خطبه خواند و راجع به حجّت هاي الهي سخن گفت که يا آشکارند و مورد اطاعت قرار نمي گيرند، يا پنهان هستند و مورد انتظارند، سپس فرمود: «إنْ غابَ عن الناس شخصهم في حال هدنتهم فلم يَغِبْ عنهم قديم مبثوث علمهم و آدابهم في قلوب المؤمنين مثبتة، فهم بها عاملون». [1] .

«اگر در حال آرامش مردم، پيکر و شخص آن حجت ها از ديدگان مردم پنهان گردد، هرگز علم و آگاهي منتشر آنان، از حال مردم منقطع نگردد، بلکه آداب آنان در دلهاي مردم ثابت است و مردم به آنها عمل مي کنند.»

و اين همانست که حضرت مهدي (عليه السلام) فرمود: «لا يعزب عنا شيءٌ من اخبارکم... هيچ خبري از شما بر ما پوشيده نمي ماند.» [2] .