امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: «للقائم غيبتان احديهما طويلة و الأخري قصيرة فالأولي يعلم بمکانه فيها خاصة من شيعته، و الأخري لايعلم بمکانه فيها اِلاّ خاصّة مواليه في دينه». [1] .

«براي حضرت قائم (عليه السلام) دو غيبت است: يکي کوتاه و ديگري طولاني.

در غيبت اول، جز شيعيان مخصوص، کسي از جاي آن حضرت باخبر نيست.

و در غيبت دوم، جز دوستان مخصوص و مواليان حقيقي در دين، کسي به مکان او آگاه نيست.»

با اين تفسير نيز غيبت، حجابي است که بر ديدگان نامحرمانِ حريم ولايت حقيقي کشيده اند اگر شيعه، شيعه واقعي و دوست صديق و صادق مولايش باشد و اگر ولايت ناب را دارا باشد، به مکان اقامت امام (عليه السلام) در غيبت آگاه مي باشد و با چنين آگاهي، توفيق حضور مي يابد.