ابو محمد حسن بن محمد کاتب گويد: در سال 329، در مدينه بودم. چند روز قبل از وفات ابوالحسن علي بن محمد سيمري در خانه اش حاضر شدم، او نامه اي به خط مولا صاحب الزمان (عليه السلام) را به مردم حاضر در جلسه نشان داد که چنين نوشته بود:

«بنام خداوند بخشنده مهربان اي علي بن محمد سيمري! خداوند اجر برادرانت را در باره تو زياد گرداند، تو تا شش روز ديگر وفات خواهي کرد. پس امور خود را جمع کن و کسي را براي جانشيني خود تعيين و معرفي نکن. زيرا غيبت نهايي واقع شده و ديگر ظهوري نيست مگر بعد از اذن خداي تعالي و آن ظهور، پس از گذشت مدتي طولاني وسخت شدن دلها و پر شدن زمين از ظلم و جور اتفاق خواهد افتاد. و از بين شيعيان من کساني خواهند آمد که ادعاي مشاهده مرا دارند، آگاه باشيد هرکس قبل از خروج سفياني و بر آمدن صيحه آسماني چنين ادعايي داشته باشد دروغگويِ افترا زننده است و لاحول و لا قوة الا بالله العلي العظيم.»

ابومحمد گويد: متن توقيع را نوشتيم و بيرون آمديم. روز ششم بسويش برگشتيم در حالي که داشت جان مي داد و آخرين کلامش اين بود: «همه امور بدست خداست.» [1] .