به عقيده گروهي از محدّثين و تاريخ نگاران، دوران غيبت صغري از زمان ولادت امام زمان (عليه السلام) در سال (255) هجري قمري، شروع شده و با استمرار تا سال (329)، مدت هفتاد و چهار سال به طول انجاميد. لکن به استناد شواهد متعددي در روايات و اخبار اين باب، مي توان مطمئن شد که مراد از غيبت صغري همان مدت شصت و نه سال ـ بين آغاز امامت آن بزرگوار به دنبال شهادت امام حسن عسکري (عليه السلام)، در سال (260) هجري قمري، تا آغاز غيبت کبري در سال (329) ـ مي باشد که قول مشهور است. [1] .