براي شناخت حضرت مهدي (عليه السلام) و ويژگي هاي شخصي و کيفيت غيبت و ظهور او هيچ وسيله اي بهتر از آيات شريفه قرآن کريم و روايات معصومين (عليهم السلام) نيست. با اينکه در اين زمينه و با اتکاي به همين آيات و روايات، بيش از هزار کتاب و رساله نوشته شده است بازهم به طور يقين مي توان گفت که در تمامي آنها، جز بخش کوچکي از معارف مربوط به اين آخرين ذخيره الهي، تبيين نشده است. زيرا ابعاد وجودي او را ـ همچنان که در باره اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرموده اند ـ کسي جز خدا و پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) به تمام و کمال نشناسد. و باز کلام خدا و پيامبر و اهلبيت را هرکسي به درستي فهم نتواند کرد.

علاوه بر اين، خاصيت دوران غيبت است که نمي توان مطمئن بود که همه فرمايشات آنان به ما رسيده باشد.

با اين همه، آنچه در پي مي آيد تنها مروري بر پاره اي عناوين و ذکر نمونه هايي در هر باب است. بسان بر گرفتن قطره هايي از دريايي بي کرانه، که گفته اند:



آب دريا را اگر نتوان کشيد

هم به قدر تشنگي بايد چشيد