در باره اينکه چرا حضرت مهدي (عليه السلام) «منتظَر» ناميده مي شود فرمود:

«إن له غيبة يکثر ايامها و يطول امدها فينتظر خروجه المخلصون و ينکره المرتابون و يستهزئ به الجاحدون و يکذَّب فيها الوقاتون و يهلک فيها المستعجلون و ينجو فيها المسلّمون». [1] .

«او را غيبتي هست که زمانش زياد است و پايانش به طول مي انجامد. پس مخلصين چشم انتظار قيام او مي مانند و شک کنندگان به انکار او بر مي خيزند و منکرين به استهزاي او مي پردازند و تعيين کنندگان وقت ظهور مورد تکذيب قرار مي گيرند و عجله کنندگان در آن هلاک مي شوند و تسليم شدگان نجات مي يابند.»