1 ـ خداوند فرمود: «اي پيامبر! بوسيله تو و پيشوايان از نسل تو بر بندگان خويش رحمت مي آورم، و به وسيله قائم از بين شما، زمين خود را با تسبيح و تقديس و تهليل و تکبير و بزرگداشت مقام الوهيّت، آباد مي سازم.

و به وجود او زمين را از دشمنانم پاک مي کنم و آن را ميراث اولياي خويش قرار مي دهم، و به وسيله او کلمه توحيد را تعالي بخشيده، کلمه کافران را به سقوط مي کشانم، و به دست او و با علم خود سرزمين ها و دل بندگانم را حياتي تازه مي بخشم و گنج ها و ذخيره هاي پنهان را به مشيت خود برايش آشکار مي سازم.

و با اراده خود او را بر نهاني ها و مکنونات قلبي ديگران آگاه مي گردانم و با فرشتگان خود او را ياري مي رسانم تا در اجراي فرمان من و تبليغ دين من مددکار او باشند. او به حقيقت وليّ من است و به راستي هدايتگر بندگان من مي باشد.» [1] .

2 ـ امام باقر (عليه السلام) در وجه نامگذاري حضرت «مهدي (عليه السلام)» به «قائم آل محمد (صلي الله عليه وآله وسلم)» حديثي قدسي روايت فرمود: «زماني که جدم حسين که صلوات خدا بر او باد به شهادت رسيد، فرشتگان با گريه و زاري به درگاه خداوند عزوجلّ ناليدند و گفتند: پروردگارا! آيا از آنان که برگزيده و فرزند برگزيده تو را، و امام انتخاب شده از بين خلق را کشتند، در مي گذري؟!

خداوند به آنان وحي فرمود که: «فرشتگان من آرام گيريد. سوگند به عزّت و جلالم که از آنان انتقام مي گيرم اگرچه بعد از گذشت زماني طولاني باشد.» سپس فرزندان از نسل حسين (عليه السلام) را که پس از او به امامت مي رسند به ملائکه نشان داد و آنان شاد شدند.

در بين اين پيشوايان، يک نفرشان به نماز ايستاده بود «فإذا احدهم قائم يصلّي فقال اللّه عزّوجلّ: بذلک القائم أنتقم منهم.» خداوند عزّوجلّ فرمود: به وسيله آن «قائم» از دشمنان و قاتلان حسين (عليه السلام) انتقام مي گيرم.» [2] .