حضرت امام محمد باقر(ع) از پدران گراميش (ع) ازحضرت امير المؤمنين (ع) در وصف فرزندش مهدي آل محمد(ع) چنين نقل فرموده است که: اوسعکم کهفا، واکثرکم علما، واوسعکم رحما. [1] (حضرت مهدي (ع از همه شما بيشتر مردمان راپناه مي دهد و از همه شما علمش افزونتر است ورحمت و لطفش از همه فراگيرتر.

اين کلام که به نقل علامه حر عاملي چهار معصوم آن رانقل فرموده اند گوهري از خزائن معرفت آن ولي اللّه الاعظم است که در نهايت ظرافت ، عمق رافت او را بيان مي کند ووسعت رحمت او را بر عموم يادآور مي شود و از آنجا که مولي الموحدين حضرت امير المؤمنين (ع) رافت او را به کهفي تشبيه مي فرمايد، مي توان نکته ها فهميد که چگونه لطف عامش نه تنها شيعيان و محبان ، که حتي عموم مردمان را فراگرفته است ، همچون کهفي که ملجا هر پناهجوئي است وآغوش امن و امان بر بي پناهان گشوده است و هر که به او روي آورد ايمن خواهد بود.

با استناد به اين روايت مي توان گفت که: هر که به آن جناب پناهنده شود و از او تقاضاي لطف و رحمت کند نااميد نخواهدگشت و آن حضرت او را امان خواهد داد و چون همگان رامي پذيرد به همين خاطر کهف امانش از همه وسيعتر است ورحمتش از همه واسعتر، همانگونه که درباره بشير يکي ازسپاهيان سفياني در خسف بيداء و خود سفياني که از مهمترين دشمنان امام زمان (ع) است خواهيد خواند، مگر آنکه خود ازسايه مهرش دوري کند و در برابر اين مواج لطف به ستيزگي برخيزد که قطعا به خاک هلاکت خواهد افتاد.