و باز از مهمترين و قاطعانه ترين اقدامات حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه برخورد شديد با دشمنان ولايت است بلکه در اين موارد مي توان سختترين عملکردها و شديدترين واکنشها را درحکومت جهاني آن حضرت مشاهده نمود، آن امامي که درتمام موارد رافتش بيشتر جلوه مي کرد و رحمتش بر غضبش سبقت مي جست گوئي اينان آن قدر بي ارزشند که حتي درمعناي شي ء بودن نيز نمي گنجند تا [وسعت رحمته کل شيء] آنان را دربرگيرد و چنان دست بر قبضه شمشير مي کند که گوئي قهر الهي به جوش آمده و هيچ چيز را ياراي مقابله اش نيست واو در اين باب هيچ عذري را نمي پذيرد و هيچ بهانه اي را قبول نمي کند مگر آنکه از جرگه دشمنان خارج شوند و به زمره دوستان درآيند.

حضرت امام محمد باقر(ع) مي فرمايند: اذا قام القائم عرض الايمان علي کل ناصب ، فان دخل فيه بحقيقة والا ضرب عنقه او يؤدي الجزية کما يؤديها اليوم اهل الذمة ويشد علي وسطه الهميان ويخرجهم من الامصار الي السواد. [1] آنگاه که قائم (ع) قيام مي نمايد ايمان را بر ناصبيان عرضه مي کند پس اگر حقيقتا ايمان در قلبهايشان داخل شد - که خوب - و الا گردن آنها را خواهدزد يا آنکه جريمه ساليانه بر آنها مي بندد همانگونه که الان غير مسلمانها مي پردازند و بر کمرش هميان مي بندد و از شهرها او را به سوي بيابانها اخراج مي نمايد.

حکومت امام زمان ارواحنا فداه حکومت ولايت است و غير اهل ولاء در آن حکومت محل و منزلتي ندارد و از اين حديث نيزاين نکته به خوبي روشن مي شود که آن حضرت بر ناصبيان که دشمني و عداوت با اهل بيت و شيعيانشان را جزءضروري ترين احکام دين مي دانند و نعوذ باللّه به ائمه هدي (ع)اهانت و جسارت مي کنند، ايمان حقيقي را عرضه مي دارد که منظور از ايمان در لسان ائمه معصومين (ع) همان اسلام کامل است که در غدير خم و بلکه از ابتداي رسالت پيامبر اکرم (ص)آن را تبليغ فرمود و بعد از جريان غديرخم و معرفي اميرمؤمنان و ائمه هدي (ع) خداوند اين آيه شريفه را نازل فرمود: (اليوم اءکملت لکم دينکم واءتممت عليکم نعمتي ورضيت لکم الا سلا م دينا). [2] امروز (روز غدير خم) دينتان را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و از اسلام به عنوان دين شماراضي شدم.

اما با اين وجود روايتي از حضرت امام صادق (ع) رسيده است که به عرضه ولايت توسط امام زمان ارواحنا فداه تصريح مي فرمايد و آن در ذيل اين آيه شريفه وارد شده است: (وعباد الرحمن الذين يمشون علي الا رض هونا -الي قوله تعالي - حسنت مستقرا ومقاما). [3] عباد الرحمان آن کساني هستند که بر روي زمين سرافکنده راه مي روند - تا آنجاي کلام الهي - نيکوجايگاه و مقامي است آنجا.

حضرت امام صادق فرمودند: هم الاوصياء يمشون علي الارض هونا فاذا قام القائم (ع) عرضوا کل ناصب عليه ، فان اقر بالاسلام وهي الولاية والا ضربت عنقه او اقر بالجزية فاداهاکما يؤدي اهل الذمة.

آنها اوصياء الهي هستند که سر به زير افکنده و روي زمين راه مي روند و آن زمان که قائم (ع) قيام کندهمه ناصبيان را به او عرضه مي کنند اگر اقرار به اسلام که همان ولايت است نمود پذيرفته مي شودو الا گردنش زده مي شود و يا آنکه جزيه خواهدپرداخت همانگونه که اهل ذمه مي پردازند.

پس آنانکه بغض و کينه اهل بيت (ع) را نصب العين خودکرده اند در زمان حکومت آن حضرت ذليل خواهند شد و آنان که به ظاهر مدعي اسلامند در آن هنگام پرده از کفرشان برداشته شده و امام عصر(ع) با آنان چون کافران رفتار مي کند وآنها را به لباس کفار در مي آورد و بر تمام مردمان معرفي مي کندو آنها را بين دو راه مخير مي سازد يا آنکه تن به مرگ دهند و ياآنکه چون کافران جزيه بپردازند و در اين صورت نيز حق ماندن در بين مسلمانان را ندارند و از امکانات رفاهي و شهري نيزمحرومند علاوه آن حضرت براي آنان علامتي قرار داده تاهمگان او را بشناسند و معلوم شود که او با درياي رافت مهدوي هم تطهير نگشته است.

البته با بررسي ديگر روايات که حاکي از پاکسازي زمين ازدشمنان خدا و اهل بيت (ع) توسط آن حضرت مي باشدمي توان اين برخورد حضرت امام زمان (ع) با ناصبيان را درابتداي تشکيل حکومت الهي و قبل از استقرار کامل حکومت آن حضرت دانست ، ولي پس از استقرار و تسلط کامل و روشن شدن حقائق اقدام به پاکسازي کلي مي نمايند چنانچه بعدا به آن خواهيم پرداخت.