صلح و آرامش از نفوذ خود باز نمي ايستد و تا قلب درندگان پيش مي رود و خوي درندگي را تغيير مي دهد يعني آن توحش که در ماهيتها رسوخ کرده است از بين مي رود ودرندگان چنان تغيير مي کنند که غريزه خونريزي را از يادمي برند، گوئي در روزگاري که صلح و دوستي از همه چيز وهمه کس هويداست حيوانات نيز شرم از کار خود مي کنند، تاحدي که ابن عباس (رض) در ذيل آيه شريفه (ليظهره علي الدين کله ولو کره المشرکون) [1] نقل مي کند:...

حتي يامن الشاة والذئب والبقرة والاسد والانسان والحية وحتي لاتقرض فارة جرابا...

وذلک يکون عندقيام القائم... [2] .

تا آنجا که گوسفند و گرگ ، و گاو و شير، و انسان ومار در کنار هم آرامش مي يابند و تا حدي که موش کيسه ها را نمي جود...

و آن در وقت قيام قائم است.

و باز بشنويد اين حديث زيبا را که از صحف ادريس علي نبينا وآله وعليه السلام يکي از پيامبران پيشين نقل شده است که درباره آرامش و امنيت در آن زمان سخن مي گويد: والقي في تلک الزمان الامانة علي الارض فلا يضر شيء شيئا، و لا يخاف شيء عن شيء، ثم تکون الهوام والمواشي بين الناس فلايؤذي بعضهم بعضا،وانزع حمة کل ذي حمة من الهوام وغيرها، واذهب سم کل ما يلدغ ولنزل برکات من السماء والارض ،وتزهر الارض بحسن نباتها، وتخرج کل ثمارهاوانواع طيبها، والقي الرافة والرحمة بينهم. [3] .

در زمان ظهور آن حضرت امنيت بر زمين نازل مي شود و ديگر هيچ چيز ديگري را ضررنمي رساند و هيچ کس از چيزي نمي هراسد تابدانجا که درندگان و چهارپايان در بين مردمند و به هم آزاري نمي رسانند و جسارت از درندگان گرفته مي شود و زهر حيوانات گزنده از بين مي رود وبرکات از آسمان و زمين ظاهر مي شود و زمين ازحسن گياهانش زيبا مي شود و همه گلها و ميوه هاي معطر را ظاهر مي گردد و رافت و رحمت در قلب مردم قرار مي گيرد.

اينها همه از برکت آن پيک صلح و امنيت است که چون قدم به عرصه ظهور مي گذارد درندگان از کار خود خجل مي شوند و گزندگان زهر کينه از ياد مي برند و چنين است که کسي از ديگري نمي ترسد و از لطف آن کيمياي رافت دلهاي مالامال از کينه و بغض ، لبريز از رحمت و شفقت مي شود و تاآنجا مهر و عطوفت به پيکار خشم و نفرت مي رود که قفل سينه هاي کينه توز را شکسته و عفريت عناد و دشمني را ازتخت بر زمين کوفته و ملکه رافت تاج بر سر نهاده بر سرير دل تکيه مي زند.