در کتاب «ديد» که از کتب مقدسه هنديان است بشارت ظهور مبارک حضرت ولي عصر- ارواحنا فداه - چنين آمده است:

(پس از خرابي دنيا، پادشاهي در آخر الزمان پيدا شود که پيشواي خلايق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگيرد، و به دين خود در آورد، و همه کس را از مؤمن و کافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد بر آيد).

در برخي از روايات اسلامي، ائمّه معصومين(عليهم السلام) «منصور» را يکي از اسامي مبارک حضرت مهدي- ارواحنا فداه - خوانده، و آيه شريفه:

(وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسرِفُ فِي القَتلِ اِنَّهُ کانَ مَنْصوراً)

(هر انکه مظلوم کشته شود ما براي ولياو حق - قصاص - قرار داديم،پس در کشتن اسراف نميکند، همانا او ياري شده است.)

را به آن حضرت تفسير نموده اند که آن يگانه باز مانده حجج الهي، وليّ خون مظلومان و منصور و مؤيّد من عند الله است.

و در همين رابطه در ضمن حديثي از امام باقر(عليه السلام) روايت شده است که فرمود:

(القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعْبِ، مُؤيَّدٌ بِالنَّصْرِ، تُطوي لَهُ الأرضُ، وَ تَظهَرُ لَهُ الکُنُوزُ، وَيبلغ سُلطانُهُ المَشرِقَ وَ المَغرِبَ).

(قائم ما به وسيله رعب (در دل دشمنان) ياري مي شود، و با نصرت الهي تأييد مي گردد، زمين زير پايش پيچيده مي شود، و گنجهاي زمين براي او ظاهر مي شود، ودولت او به شرق و غرب عالم مي رسد).